Deze is in de jaren 90 vanuit Frankrijk ingevoerd naar Nieuw Zeeland en daar door Peter Smale benoemd.
Sindsdien ook wel bekend als de drie doelen lavendel; olie, bosjes, sier.
De olie wint regelmatig gouden medailles.
Hij groeit bijzonder snel zodat 5 of 6 per m2 voldoende is. Lange (7-10 cm) onderbroken aren met violette bloemen en donkere knoppen.
Een professionele performer.
Deze Hollandse lavendel lijkt iets op 'Royal Purple'. Bloemen zijn extra geschikt voor zakjes, boeketten en om 'tussie mussies' mee te maken, zegt men, vanwege de lange bloemstengels.
Helaas is het niet zeker of we tegenwoordig nog de originele 'Twickel' hebben. Wij en onze bondgenoot collectiehouder in Engeland hadden tot voor kort samen wel 7 versies van deze cultivar.
Het kasteel staat in ieder geval wel nog.
Soort van de Canarische eilanden, Tenerife, om precies te zijn. Met sterk geveerd zilver en heel smal, bijna naaldvormig blad en midden blauwe bloemen. Weinig geurend. De aar is duidelijk spiraalvormig. Kan jaarrond bloeien en doet dat dan op zeer lang vertakkende stelen. Bij ons niet winterhard dus bedoeld voor in potten die binnen overwinteren. Tot 1996 werd deze plant beschouwd als een ondersoort van Lavandula pinnata.
Deze kuiflavendel heeft bijna zwarte bloemen en roze vlaggetjes. Zde geurt net als de rest heerlijk fris, een beetje zurig.
Kuiflavendels houden niet van kalk en zijn vorstgevoeliger dan gewone lavendel.
Geef ze een beschut plekje of zet ze in een pot.
Wanneer je af en toe uitgebloeide bloemetjes wegknipt kunnen ze maandenlang bloeien.
Een van de vele recente kruisingen van Lavandula viridis met stoechas en soms pedunculata die allemaal kunnen door- of herbloeien. Grijsbladig met helder violette vlaggen.
Zoet-zuur van geur.
Een heerlijke roze met grijs-groen blad.
Tamelijk dikke bolle aren en korte brede vlaggen op lange stengels.
Af en toe uitgebloeide bloemen wegknippen voor herbloei.
De meest opgeruimde donker paarse hybride cultivar die er is. De vlaggen zijn donker roze tot violet. Ook dit is een hybride van L. stoechas x L. viridis. Het harige groene blad duidt daar op. Gevonden door Marilyn en Ian Wightman in Nieuw Zeeland in de jaren 90. De grote overtocht maakte deze plant nog maar tamelijk recent. Winterhard zijn ze allemaal alleen in milde winters.
Knippen na de eerste bloei geeft herbloei.
En nog een nieuwe introductie, vermoeiend gewoon de veelzijdigheid van kuiflavendel, maar wel lekker; voor elk wat wils.
Deze keer witte vlaggen met paars -blauwe bloemen. Het zijn bijna allemaal kruisingen van Lavandula viridis met Lavandula stoechas, dit keer goed te zien aan de witte vlaggen.
Knip ze na de eerste bloei half terug voor herbloei.
Een 'speciaaltje' deze...
Dat is hem dan, de rode lavendel waar we eerst jaren geruchten over hoorden. Het bleek er een te zijn die we onder de naam 'Kew Pink' ook al jaren in de collectie hadden. Zo zie je maar hoe planten veranderen wanneer hun naam veranderd. Lichtgroen blad, bloemen rood en vlaggen roze. Wat gevoelig voor botrytis onder koude vochtige omstandigheden. In de zomer bijzonder mooi. Deze werd in het wild gevonden in Zuid Spanje. Niet winterhard. Houdt van zuur!
Deze nieuwe kruising van Lavandula latifolia x Lavandula dentata heeft zeer bont driehoekig blad en een geweldige zoete geur.
Het is vanwege die geur dat ik er zo dol op ben. Misschien maakt deze het iets te bont, maar dat bonte blad compenseert wel voor de wat minder rijke, vrij late bloei.
Het is een half winterharde potplant
Zeer geliefd vanwege het bijna witte grijze blad en de compacte lage groeiwijze.
Korte aren met donkere bloemen sterk grijs-viltig behaard. Vrij laat bloeiend.
Een kruising van Lavandula angustifolia x lanata (wollige behaarde lavendel). Prima winterhard mits droog en zonnig geplant.
Gevonden in de jaren 80, in Kew, Royal Botanic Gardens, UK.
Liefhebber van elfstedentochten, dus droog.
Grijs filigrein, varenachtig blad waarboven op lange stelen de hele zomer en zelfs in de winter nog, donker paarse bloemen verschijnen. Het is de charmante kruising van Lavandula pinnata x L. canariensis.
Helaas niet winterhard, maar makkelijk binnen te overwinteren. Zelfs dan maakt ze nog bloemen.
Super-de-luxe potplant. Heerlijk blad, alsmaar bloemen.
Opgaand groeiende, sterk aromatische witte lavandin die doorbloeit tot de herfst.
Van jongs af aan streng snoeien, met name in het voorjaar en niet te kort voor de winter.
Witte lavandin duikt onder zeker 6 verschillende namen op terwijl er slechts 2 verschillende klonen zijn. Ik ga er tot iemand mij van het tegendeel overtuigt van uit dat 'Hidcote White' en 'Alba' dezelfde cultivar zijn.
Deze en 'Impress Purple' lijken sterk op elkaar, mogelijk is het dezelfde kloon. Het zijn de donkerste lavandins samen met 'Hidcote Giant' En 'Grosso'. Hoewel de corolla licht blauw is geeft de aar een zeer donkere indruk omdat de calyx mee kleurt. Alle vier zijn zeer goede lavandins.
Duidelijk fijner en compacter van bouw dan Lavandula x intermedia 'Alba' ('Hidcote White'). In de bloemen is soms op een charmante manier nog een vleugje porselein blauw te zien, vooral bij kouder weer. Violet is vluchtig. Ze groeit als 'Grosso': Het blad blijft vrij laag bij de grond en de 50 cm lange bloemstengels bepalen de uiteindelijke hoogte van 90 cm. Deze bloemstengels gaan elegant uitspreiden wat de uiteindelijke breedte geeft.
De belangrijkste lavendel op meer dan 2/3 van de zuidfranse productie velden heeft sinds de introductie door Pierre Grosso in 1972 stormachtig terrein veroverd.
Het blad blijft relatief laag, maar maakt uiteindelijk een mooi rond heuveltje met vertakkende 50 cm lange bloeistelen die breed naar buiten kunnen staan. Rijk aan etherische olie met een zoete kamfer geur. De bloemaren zijn 5,5 tot 9 cm lang, smal en spits in knop en uitgroeiend tot gedrongen taps toelopend.
Puur destillaat van biologisch geteelde lavandinbloemen. De olie wordt in een destilleerkolf of alambiek met behulp van stoom onttrokken aan de bloemen.
Dit is de sterkst geurende lavendel, hiermee verfris je je hele huis.
Een flesje vakantiegevoel.
eigenschappen: opwekkend, verfrissend, geestversterkend
Let op: Dit is geen plant maar de etherische olie van deze lavendel in een flesje met druppeldop, inhoud circa 10 milliliter.
De originele 'Grappenhall' werd rond 1902 in Engeland geïntroduceerd door Clibran, Altricham.
Wat wij tegenwoordig kennen als 'Grappenhall' is niet dezelfde plant vandaar deze nieuwe naam op gezag van Tim Upson en Susyn Andrews.
Niet zo donker dus, maar wel lange aren en lang breed en grijs blad.
Wannabe 'Grappenhall'.
Een introductie van Peace Tree Farm uit 2012. Door ons ook datzelfde jaar nog voor het eerst opgepot.
Het bijzonder zilver en breed blad met voor lavandin erg donkere bloemen maken dit best de moeite waard.
Een forse, lang bloeiende, sterke, vocht en koude resistente plant met een statige habitat.
Een Frans veldras voor de productie van etherische olie, nauw verwant aan 'Grosso' maar misschien nog iets compacter.
Net als 'Grosso' spreidt 'Séguret' haar bloemstengels breed uit waardoor ze in bloei meer breed is dan hoog.
'Séguret' is aangenaam zoet van geur.
Deze in 2023 geïntroduceerde lavandin heeft aangenaam grijs blad en zeer dikke bloeiaren.
Voor een lavandin zou deze zeer goed bestand zijn tegen vocht, warmte en vorst.
We gaan er mee aan de slag, vooral vanwege de bloemen.
Becky stamt uit de jaren 60. Ze ontstond spontaan in een tuin en heeft sindsdien de harten van menig bloemist veroverd.
Een klassieke bloemen bloem.
Lang bloeiende cultivar op stevige weervaste stengels.
Engels: 'Shasta Daisy', naar mount Shasta in Californië. Maar dit is ook bij ons inheems en kan overal groeien.
Klassieke bloemen met een twist zijn leuk.
Deze is prima winterhard en zeer makkelijk.
Heeft een lang leven, ook in de vaas.
Vrolijk braaf vertier.
Oorspronkelijk inheems.
Het zijn ouderwetse planten met inheemse wortels. Uitstekend geschikt dus voor onze tuinen sterk en makkelijk en ook aantrekkelijk voor nuttige insecten, bijen en vlinders.
Compact en rijk bloeiend.
Half gevuld, dus nog wel met een open hart.
Het geheim van eeuwige schoonheid.
Braaf soepenkruid van vroeger. Plantaardige bouillon. De planten kunnen het best zo lang mogelijk van de bloei gehouden door bemesting en regelmatig terug snijden. Dat verdraagt de plant prima.
Maggieplant heeft een sterke smaak die snel overheerst. Een echt keukenkruid dus, maar ach, als de bloeistengel eenmaal omhoogschiet is dat ook nog eens goed voor een heerlijk geurig boeket.
Door de Romeinen uit Iran gehaald.