In het wild komt deze zilverbladige schoonheid voor op de Balearen, Corsica en Sardinië, in Zuid Frankrijk, Spanje en Portugal tot Noord Marocco. Ik kreeg het zaad uit Portugal. Ze is bladhoudend en redelijk winter bestendig. Ze hield het jarenlang vol op een van de akeligste plekken in onze tuin. Jij plant haar natuurlijk beschut, liefst voor een zuid-muur.
Heerlijk glimmend zilver blad en bijzondere bloemen over een lange periode.
Soms is ze vlekkeloos.
Deze in 2012 geïntroduceerde, Nederlandse vinding van Arie Blom behoort tot de nieuwe generatie dwerg-Helenium.
De bloem-blaadjes hebben een rafel randje en zijn een beetje opgekruld.
De kleur deed Arie denken aan de middagzon, vandaar de naam.
Aan de voet van lavendel of andere zonaanbidders zijn deze bodembedekkers heel geschikt.
Deze heeft donkergroen blad.
Het is vrolijk ouderwets bruikbaar tuinspul.
Dit is wellicht de meest grijsbladige en de witste die we hebben. En de ook de meest geliefde waar we nooit genoeg van hebben.
Knip ze voor of na de bloei. Vroeg snoeien doet ze later bloeien maar tegelijk de plant goed.
Zilver en wit; altijd heerlijk samen.
Ik ben verliefd, je komt haar dus ook regelmatig tegen in onze tuin.
Heel soms bloeit deze met kleine gele bloemen op het randje van de winter na een warme zomer. Laat je door foto's van de bloemen dus niet misleiden.
Het gaat hier vooral om het fijne smalle blad dat structuur brengt in de border.
Professioneel tuinieren heet dat als je dit soort trucs toepast, zeer effectvol.
Een zonnebloem zonder bloemen.
Deze knolvormende Amerikaanse zonnebloem is de makkelijkste groente die bestaat. Bedenk goed waar je ze plant want ze blijven terugkomen zonder dat je daar iets voor moet doen. De zoete knollen bevatten inuline dat de gezondheid van je darmbacteriën stimuleert. Inuline wordt niet zoals zetmeel omgezet in suiker, en heeft dus geen invloed op je bloedsuikerspiegel.
Je kunt ze in de winter in de grond laten zitten en naar behoefte oogsten.
Deze spontane kruising tussen Helleborus orientalis subsp. abchasicus en H. niger subsp. macranthus werd in Frankrijk omstreeks 1998 gevonden in de tuin van Docteur Deken.
Het is een lage plant met vaasvaardige, zeer grote bloemen, bijna zo groot als een handpalm.
Een bijzondere primeur, vooralsnog zeldzaam omdat ze zich niet gemakkelijk laat vermeerderen.
Fenomenaal, een historische mijlpaal.
Een kleurrijke en zeer groeikrachtige intersectionele kruising waarbij de heldere kleur van de grote bloemen op lange stevige purperen stelen afkomstig is van Helleborus orientalis, het stevige geaderde blad van corsicus of lividus, de groeikracht en rijke bloei van niger en zo kunnen we nog even doorgaan....
In deze vitale plant zit 12 jaar werk van veredelaar Rodney Davey. Ze zijn vegetatief vermeerderd.
Fenomenaal van kleur.
De sprekende kleuren van de Rodney Davey Marbled Group bekend van 'Anna's Red' en 'Penny's Pink'.
Deze is extreem rijk bloeiend. De bloemen zijn groot, sprekend rood, komvormig en aankijkend.
De concurrentie is natuurlijk moordend, met dank aan Rodney.
Maar pas extra op voor deze, voor je het weet ben je 'versierd'.
Primeur voor 2023: Alvast een voorproefje van deze in 2024 te introduceren nieuwe selectie 'Elemental'. Voorlopig dus nog zeer zeldzaam en exclusief in kleine aantallen.
'Elemental' Bloeit net als 'Vibey Velvet' zeer vroeg en rijk. De roze-rode randjes maken er bijna een soort 'Picotee' van.
Verfrissend nieuw en nog steeds die sprekende kleuren.
Het laatste nieuwe zusje van 'Anna's Red' en 'Penny's Pink' uit de Rodney Davey Marbled Group, een reeks van kruisingen van verschillende soorten waaronden Helleborus orientalis. Vooral aan die laatste ontlenen ze hun heldere kleuren.
Glenda is zuiver wit met een fris roze rood randje.
Een glimglanzende nieuwe introductie.
In 2013 waren er de spectaculaire introducties 'Anna's Red' en 'Penny's Pink' in 2015 voegden we dit derde zusje toe uit het fantastisch geduldige veredelingswerk van Rodney Davey. Het is een complexe kruising van Helleborus lividus x niger x orientalis met zeer stevig en sierlijk gemarmerd blad.
Molly heeft aankijkende bloemen, fijn grijs geaderd blad met name in het voorjaar en bloeit zeer rijk. Ze is prima winterhard.
Het witte zusje van 'Penny's Pink' en 'Anna's Red' en natuurlijk vooral 'Molly's White'.
De bloemen zijn komvormig en hebben een licht groene waas, net als Molly.
Compact en aankijkend.
Ik ben hier erg enthousiast over omdat in deze kruising ook bloed van de kleurrijke Helleborus orientalis zit; een doorbraak. Vandaar ook dit levendige roze van deze in 2013 geintroduceerde kruising ook wel bekend als Rodney Davey Marbled Group.
Het geaderde blad komt van een ander van de vele voorouders. In het voorjaar zijn die aderen diep roze, in de zomer zilver.
Spannend blad en bloedmooi.
Dit was een paar jaar geleden de eerste vegetatief vermeerderde zwarte Helleborus.
En het is nog steeds een van de allerbeste.
Gezond, groeikrachtig en lang bloeiend met diep diep diep donkere bloemen.
Het blad is in het voorjaar bruin-groen.
Freaky bloem.
Dit zusje van 'Black Petticoat' is de meest zwarte dubbele van allemaal.
Nog een vleugje donkerder dus, bijna matzwart.
Bloei van zwarte Helleborus is meestal iets later dan de rest.
De contrasterende helder gele meeldraden versterken het 'Ruse effect' van mijn favoriete zwarte. Het jonge blad is ook donker.
'Ruse Black' is een diep donker zwarte Helleborus uit in-vitro vermeerdering. Ze zijn dus allemaal even spectaculair donker zwart.
Sterk en makkelijk.
Een selectie van het Wilgenbroek met aanvankelijk witte en later crème roze bloemen.
Deze kan al vanaf december bloeien en je mag ze eventueel de eerste winter binnen houden waar je maandenlang plezier hebt van de bloemen. Plant ze vervolgens op een warm zonnig plekje in je tuin.
Uitgebloeide bloemen kleuren chocolade bruin en blijven zo nog lang mooi.
Bijzonder rijk en lang bloeiend.
Dit is net als 'Candy Love' een selectie van Het Wilgenbroek. Beide bloeien lang en rijk met grote crème witte bloemen.
'Candy Love' heeft een roze waas over de bloemen.
Het grote leerachtige blad blijft zomer en winter.
Mag de eerste winter ook binnen bloeien, daarna naar buiten op een zonnige warme standplaats.
'American Revolution' is zo donkerbruin dat het op een afstand zwart lijkt.
Daglelies zijn over het algemeen zeer makkelijke planten. Leuk om te weten is dat de bloemen en de knoppen eetbaar zijn behalve die van de dubbelbloemige vormen.
Mooi kleurmonument.
Daglelies zijn volgens een bevriende sjieke Engelse tuindame not done. Althans dat vond haar moeder. Ze zouden ordinair zijn.
Ze zijn in ieder geval gemakkelijk en onverwoestbaar en als ze niet al te bont veel kleurig zijn vind ik ze absoluut kunnen.
Zeker in zo'n classy kleur.
Bovendien zijn de bloemen eetbaar
Een introductie van Heemskerk in 2006. Op zoek naar de donkerste daglelie, zijn we dat niet allemaal?
Grote diep donkere bloemen.
Half bladhoudend.
Bijna echt wit, wat uitzonderlijk is voor daglelies aangezien ze zelf het liefst geel lijken te zijn.
De keel zorgt met haar groene waas voor diepte.
Daglelies zijn onverwoestbare planten die op den duur stevige voor onkruid ondoordringbare pollen vormen.
Het eeuwige leven.
Een buitenbeentje afkomstig uit het noorden van Japan.
De bloemen zijn heerlijk, rauw of gestoomd.
Ze openen 's avonds en geuren naar spirea.
We dachten al vaker dat we de aller aller donkerste hadden gevonden.
Maar toen we deze zagen waren we toch weer echt onder de indruk.
Gevonden door Dirk Scheys en geïntroduceerd in 2010.
Het blad heeft een antraciet matte glans.
Of hoe noem je dat? Je moet hem zien.
Even makkelijk als de rest.