Een selectie van Marco van Noort die opviel vanwege de helder witte lippen in scherp contrast met de goed oudroze bloemhoofden.
Het is een vrijwel onuitroeibare, dus sterke vaste plant met mediterrane uitstraling voor elke standplaats, Ze verdraagt zon net zo goed als schaduw.
Statig gebouwd archetype.
Spectaculair glimglanzend groot, diep groen blad, stevige, statige aren met heerlijke zuiver witte bloemen.
De bloemen van Acanthus stonden model voor een van de meest bekende en meest gekopieerde voortbrengsels van de decoratieve kunst: de Corinthische zuil ornamenten.
Acanthus bloeit meestal door tot de eerste vorst. Het begin kan na een strenge winter wat langer op zich laten wachten, maar ze zijn uitstekend sterk.
Een super freak met prachtig gemarmerd zeer stekelig hard blad, nog gemener dan hulst. En vreemd voor Acanthus; rode bloemen.
Voor de bloemen moet het heet zijn en niet te vroeg gaan vriezen.
Lijkt inderdaad winterhard, zoals beloofd, sterft wel bovengronds af in de winter. Als de grond opwarmt komt er dan weer prachtig nieuw blad aan.
Uit Ethiopië waar we allemaal vandaan komen.
Dat Acanthus een moeilijke plant zou zijn is grote flauwekul, integendeel; ze verdraagt alle denkbare omstandigheden. In het zuiden vermijden ze de grote hitte door in de zomer af te sterven. Bij ons doen ze dan juist maar wel een klein beetje verward hun ding.
Heerlijk donkergroen en fijn besneden blad, onontbeerlijk voor architectonisch bewuste tuiniers.
Doet het dus ook prima in de schaduw, onder een boom of struik.
Nog iets stekeliger dan de gewone scherpe acanthus. Zelfs de bloemstengels doen hier aan mee.
Het diep ingesneden grijs-groene blad met zilveren aders voegt toe aan de sierwaarde van deze vrij zeldzame vorm.
Ze is goed winterhard, zeer standvastig en verdraagt ook redelijk wat schaduw.
Om goed te bloeien hebben ze liever wat meer zon.
Grootbloemig en ongewoon lang bloeiend.
Alle vuurkleuren komen aan bod, van bruin over warm rood tot oranje geel.
Afzender: Ernst Pagels. Wij hebben net als de meeste van onze collega's groot respect voor deze Noord-Duitse kweker die met ijzersterke introducties op het gebied van onder andere Salvia, Achillea en Miscanthus ons sortiment enorm heeft verrijkt.
Heerlijk warm zomer vuur.
Een steriele, die dus geen zaad maakt en daardoor lang bloeit en zich niet hinderlijk uitzaait. Maar ook een lang levende en stevige plant met een heerlijke kleur, streng geselecteerd door Brian Kabbes uit duizenden steriele zaailingen en vernoemd naar zijn moeder.
Eindelijk in redelijke aantallen voorradig.
Bedankt Brian.
Nu geelvrees onder tuiniers vrijwel lijkt uitgeroeid is wit het nieuwe geel.
Tijd dus om deze klassieker vernoemd naar haar herkomst, het Zuid Griekse Taygetos gebergte, eindelijk een kans te geven.
Het is een prima winterharde een laag blijvende kruising met grijs-groen blad en een lange bloeitijd.
Fijn om blauw mee te blussen.
Deze heerlijke kleur is in veel borders bruikbaar. Een van de roodste duizendbladen moet ik zeggen om niet in de discussie: wat is de roodste, verstrikt te raken. 'Paprika' is geweldig maar de concurrentie wordt steeds grootser.
Salvia nemerosa en Perovskia ernaast zetten zijn inkoppertjes maar overweeg ook eens te mengen met nog meer rood voor een vurige border.
Een hete paprika.
Toch wellicht misschien zelfs nog feller rood dan 'Paprika'.
Ze is compact en heeft helder glanzend vuurrode bolle schermen op korte stelen.
Zeer oki doki plant dus.
Een zuiver witte voor je maagdelijke tuin.
Sterk en makkelijk en de beste witte volgens ons.
Ze groeien natuurlijk ook wild langs de rand van ons kweekveld waar ze volgens Rudolf Steiner een zeer positieve invloed uitoefenen op de gewassen.
Het blad mag door je omelet.
Verbeterde natuur, voor de waspoeder reclame
We zijn dol op rode duizendbladen.
DIt is een compacte volle plant met een indrukwekkende kleur. Net niet helemaal rood
De bloemen steken lekker af tegen het fris donkergroene fijngesneden blad.
Groeit en bloeit in een bol rond heuveltje.
Een elegant doorbuigend gras dat in de zomer en herfst in de Franse vooralpen beeldbepalend is.
Grote groepen of plukjes brengen die fijne zuidelijke warmte naar onze tuin.
Dit is ideaal uitgangsmateriaal voor je natuurlijke mediterrane prairie.
De aanvankelijk zilveren aren worden na de bloei steeds voller en meer beige en blijven dat tot de winter.
Een klassieke ridderhelm in stoer blauw-paars
Stevige standvastige plant, iets boven de meter.
Lekker laat bloeiend.
Tweekleurig, net als 'Bicolor' .
'Cloudy is nieuwer, heeft 'grotere bloemen op wat kortere aren en bloeit wat later.
Een betrouwbare vaste plant op stevige stengels voor niet al te arme vochthoudende grond.
Nice, smoothy and cloudy indeed.
Blauw gerande witte helmen, die moeten wel voor een soort engelen leger bedoeld zijn.
Een bijzonder makkelijke plant die graag een beetje rijk staat op vochthoudende grond.
Onsterfelijk.
De diep chocolade bruin-rode bladkleur maakt deze slaande schoonheid zeer begeerlijk. Sterk zoet vanille geurende roomwitte bloemen aan lange stelen.
Officieel voor de schaduw, maar je krijgt bij ons ontheffing af te rekenen met wat bruin blad na de echt hete zomerdagen, maar ook intensievere bladkleur en wat meer bloei als ze in de zon staat. Water geven mag ook.
Die geur is groots.
Nog een nieuwe van Marco.
Zeer donker blad, statige groeiwijze.
Bloei; crème wit met een vleugje roze en zeer sterk geurend.
Graag wat vochtige grond.
Carbonella is houtskool in het Italiaans en slaat op de bladkleur.
Kiwi is eenhuizig, zowel mannelijk als vrouwelijk en kan dus zichzelf bestuiven. Het stuifmeel is bij de meeste cultivars echter onvoldoende op het juiste moment rijp voor optimale zelfbestuiving.
Dit is een uitstekende zelfbestuiver.
Snoei Kiwi in de zomer als de vruchten al zijn gezet. Je remt dan de groei wat en snoeit takken met weinig vruchten weg.
'Issai' is een relatief kleine plant met kleine onbehaarde vruchten die ook in een pot gehouden kan worden.
De kleine vruchten rijpen vroeg.
Een nieuw vrouwelijk kiwi ras met rode vruchten.
De vruchten zijn zoeter en smaakvoller dan gewone kiwi. De schil is zacht en eetbaar.
Het blad loopt rood uit in het voorjaar.
Minder hard groeiend dus hanteerbaar.
Voor bestuiving is een mannelijke of zelfbestuivende plant erbij vereist.
De vruchten rijpen vroeg, vanaf half september.
De smaak is rood.
De meeste kiwirassen kunnen zichzelf niet optimaal bestuiven. De mannelijke organen zijn vaak onderontwikkeld. Bij een aantal rassen zoals 'Jenny' valt dat mee. Die kunnen dus zichzelf en ook andere vrouwelijke planten bestuiven. Omdat stuifmeel en stampers ongelijk rijpen is vruchtzetting altijd beter als er meerdere rassen bij elkaar staan
Een ras als Atlas maakt geen kiwi maar wel veel stuifmeel over een langere periode.
De stuifmeel donor dus die zorgt voor veel meer kilo's kiwi.
'Hayward' heeft grote, goed smakende uniforme vruchten. Die je in je kelder nog maanden kunt bewaren
Het eigen stuifmeel is zwak en bestuift de plant onvoldoende. Dus je moet er wel een bestuiver zoals 'Atlas' of een andere kiwi bijzetten.
Dan mag je op een voortreffelijke opbrengst van goede grote vruchten rekenen.
Een ras voor profi's. Ze planten er een 'Atlas tussen.
De meeste kiwirassen zijn niet goed zelfbestuivend. Deze heeft geen bestuiver nodig.
Snoei Kiwi in de zomer als de vruchten al zijn gezet. Je remt dan de groei wat en snoeit takken met weinig vruchten weg.
'Jenny' is snel groeiend met grote vruchten. Van een volwassen struik kun je wel 30 kg oogsten.
Kiwi is een zeer gemakkelijke ziektevrije fruitsoort.
Deze nieuwe kiwi stamt af van de doorgewinterde en hoog productieve 'Hayward' met als verschil dat deze zelf bestuivend is. Er hoeft dus geen 'mannelijke plant bij. De vruchten zijn gemiddeld van grote, iets kleiner dan die van 'Hayward'.
Net als bij 'Hayward' zijn de vruchten goed bewaarbaar. Ze rijpen na de eerste vorst in november en kunnen tot april worden bewaard. De bloemen beginnen wit en verkleuren naar oranje.
Een dwergvorm met halfgevulde bloemen aan korte stelen.
Een van de allerlaagste Afrikaanse lelies die ik ken. In pot kan dat heel handig zijn hoewel ik die hoge toch het meest indrukwekkend vind.
Deze is bladverliezend wat de kans dat ze in de volle grond overleeft aanzienlijk maakt.
Wel een beetje bedekken deze juweeltjes.
Deze prijswinnende cultivar werd in 2010 door Quinton en Andy van De Wet geselecteerd. Ze bloeit tweekleurig met hangende bloemen in grote schermen.
Voor een bladhoudende Agapanthus is ze relatief winterhard. Ze zou tenminste tot - 10 verdragen. Afdekken mag je haar alleen tijdens strenge vorstperiodes. Als je haar in pot zet en binnen overwintert kan ze niet in het donker staan zoals de bladverliezende cultivars.
Een spectaculair potfeestje.
Heerlijk tweekleurig is deze compacte nieuwe bladverliezende Agapanthus. Ze bestaan in allerlei maten van dwerg tot reusachtig. Deze is met 70 cm heel fijn als potplant.
Bladverliezende cultivars zoals deze maken aanzienlijk meer kans in de volle grond te overleven. 'Twister' verdraagt tot -15 en met wat winterdek zelfs nog meer.
Een frisse wind voor je tuin.
Een best redelijk vorstbestendige, bladverliezende en zeer hoge vorm met een bijzondere aristocratische kleur. De bloemen zijn bij warm weer wit met een roze zweem. Als het kouder wordt worden ze meer roze.
Strenge winters evenwel toch iets dekken.
Ook mooi in potten, dan in de garage te overwinteren.
De donkerste ooit gezien.
Vooral de knoppen zijn heel donker.
Lekker hoog ook.
Bladhoudend, dus wel in pot en in de garage overwinteren. Milde vorst verdragen ze daar prima.
De bloemen zijn steriel, zodat er geen zaad wordt gevormd en ze dus lang bloeien.
Plant een panter in je pot.
Deze recente introductie zou je een compacte uitvoering van Agastache 'Blackadder' kunnen noemen.
Ze blijft laag en compact en bloeit goed door met forse bloeiaren.
Nog zo nieuw dat we de twee nog niet jarenlang hebben kunnen vergelijken. Maar qua bloei zou dit wel eens een winnaar kunnen worden.
'Blackadder' is er een van Coen Jansen. De aren zijn slank en met name in de kern, de kelkblaadjes en de stengels zeer donker zoals de naam belooft. Veel beter nog dus dan 'Blue Fortune'.
'Blackadder' is bovendien al jaren de meest standvastige donkere.
Eenvoudig prachtig bovendien.
In mei of begin juni iets terugknippen maakt dat ze wat later maar ook langer en rijker bloeien en compacter groeien.
'Rouge de Tuilière' is een goed winterharde selectie met helder rode bloemen. Al 20 jaar genieten we in de zomer van OMBRELLA ('Boubri') De diepe kleur en winterhardheid van deze selecties ontbreekt bij de bleek roze bloeiende wilde vorm. Ze lopen laat uit in het voorjaar. Maar zodra ze beginnen te bloeien doen ze dat tot ver in de herfst.
De parasolvormige groei maakt ze zeer geschikt als schaduwboom bij een terras. De bloemen geuren lichtjes.
Een op een wat beschutte plek winterharde Mimosa met spectaculair diep donker blad. Als de zomer een beetje meewerkt kunnen ze lang en rijk bloeien.
Het is een kleine boom met een parasolvormige, spreidende groeiwijze.
Het enige wat in me opkwam toen ik deze voor het eerst zag was 'moet hebben'.
Je mag gewoon 'Boubri' zeggen tegen deze super Albizia met een voor het geslacht relatief goede vorstbestendigheid en een lange, relatief vroege bloei.
De hoogte kun je zelf bepalen door op de gewenste hoogte te knippen in de hoofdtak.
Ombrella groeit van nature al vooral in de breedte, meer dan de hoogte zoals de naam al aangeeft.
Zie het als de meest natuurlijke, meest bloeirijke en meest mediterrane parasol die je kunt krijgen.
Deze is echt heerlijk van smaak en reusachtig. De beste bieslook ooit. Geweldig voor je salade met blad tot 4 cm doorsnee in ringetjes gesneden. Bijna jaarrond verse voorjaarsui in je tuin die ook nog vast en winterhard is.
Permacultuur voor de makkelijke moestuin dus. Kenners weten dat er meer bij komt kijken, maar waarom niet af en toe een graantje mee pikken?
Leuk bloeiend bovendien.
Kan ook in pot, dicht bij de keuken.
De bloemen doen een beetje aan een minaret denken. De puntige knop barst open en dan gaan de gele belletjes daar heel elegant uit hangen.
Uit zuid en centraal Europa tot en met de Kaukasus.
Ik zag ze samen met Santolina, Satureja, tijm en wilde lavendel in de bergen bij het zuid-Franse Forcalquer en oostwaards. Ze zaait zich hier ook lekker uit. Leuk dus voor je mediterrane kruidenborder.
Tja, gewone bieslook dus.....
Snijd er lekker veel van, dan groeit er ook veel terug.
Niet kapot te krijgen.
De bloemen mag je ook een keer eten, of als decoratie gebruiken.
Maar eerst trek je de bloem stelen er aan hun nek uit, want die zijn te taai om te eten.
Vanwege de rangorde der zinnen heeft deze ogenschijnlijk nog meer citroengeur dan gewone verveine die al meer naar citroen geurt dan citroen zelf. De ogen gaan immers voor de neus. Deze geelbladige vorm prikkelt de zinnen nog meer dan we tot nu toe voor mogelijk hielden.
Ze proberen in de winter hun blad te houden. Meestal valt dat einde van de winter toch af. Zodra het warmer wordt lopen ze snel weer uit.
Officieel geen ijzerhard, wel ijzersterk.
Dit geschenk van de goden uit Chili is mijn kampioen citroengeur.
Het blad ruikt meer naar citroen dan citroen zelf naar citroen geurt. In Frankrijk heet ze Verveine, Italianen noemen haar Limoncello.
Zet ze ergens waar je in het voorbijgaan een blaadje kunt meepakken. De minuscule witte bloemetjes in schermen zijn net wolkjes. Knip naar hartenlust, dit schatje groeit en bloeit maar door.
Ze mag dan ook veel meer water en voeding dan je zou denken.
Dit zijn leuke kleine zelf bestuivende boompjes die al vroeg rijkelijk bloeien. Fijn voor nuttige insecten, bijen en vlinders.
De sappige 1,5 cm grote eetbare bessen met een vleugje blauwe bessen aroma rijpen in de zomer en worden al op jonge leeftijd gevormd.
Het blad loopt bronskleurig uit en verkleurt in de herfst fel oranje.
Ze zijn makkelijk, maar staan het liefst op lichtzure droge zandgrond.
Nog zo'n sprookjesplant van Elizabeth en Alasdair MacGregor die we kennen van de fantastische 'Wild Swan'.
De eerste bloemen zijn enkel, later worden ze halfgevuld.
Dit zijn precies de kleuren waar ik bij Anemone al zo'n 25 jaar naar zoek.
Een zeer goed standaardras met excellente halfgevulde zuiver witte bloemen.
Groot en sterk en meer dan 18 jaar.
Plant ze vanaf het voorjaar tot uiterlijk begin oktober zodat ze voor de winter nog goed kunnen aanwortelen.
Daarna zijn ze uitstekend winterhard.
Dille moet je eigenlijk op rijtjes zaaien om veel blad te oogsten. Als je een plant laat uitzaaien heb je jarenlang zaailingen maar dan niet in een rijtje. Je krijgt ze bij ons in een pot.
Lekker als kruid, maar ook heel sierlijk in de tuin en als veldboeket. Je kunt dille laten verwilderen in je vaste plantenborder.
Het is bovendien een van de beste Koninginnen Page lokkertjes.
Wie de echte engelwortel zoekt voor culinaire toepassingen, moet deze hebben.
Een heemplant met sprookjesachtige, archaïsche uitstraling. De hele plant inclusief bloemen is groen met rode stengels.
In Frankrijk wordt de stengelvoet versuikerd en als eetlust bevorderend snoep geconsumeerd. En wat wil je nog meer in Frankrijk, behalve eetlust?
Monocarp, dus laten uitzaaien. Ze houden zich gemakkelijk zelf in stand via zaad.
Apart en terecht veel bewonderd. De donkere stengels en diep donker purperen bolle schermen hebben een aristocratische uitstraling. Ze verschijnen pas nadat de spanning flink werd opgevoerd door dik opzwellende knoppen waar, als uit een doosje in een doosje, steeds weer nieuwe knoppen uit komen. Hoe belangrijk die zijn viel me op toen werd gevraagd naar "die plant met die bolletjes".
Monocarp, dus na de bloei opnieuw zaaien.
Onze favoriete engelwortel, 'Vicars Mead', opnieuw uitgevonden.
Het jonge blad en de bloemstengels van 'Ebony' zijn nog donkerder en ze groeit veel sneller en wordt groter.
Haar statige herfstgestalte is een sprookje.
Mijn geliefde 'Vicars Mead' is wat fijner van blad, heeft dunnere stengels en subtielere schermen, maar 'Ebony' is zo spectaculair dat ik haar niet kan weerstaan.
Beide zijn waardplant voor de koninginnenpage.
Monocarp natuurlijk, zoals alle engelwortels, wat eenmaal bloeiend betekent. Ze houden zich zelf via zaad in stand.
Eenvoudige bloemen veroveren makkelijk harten.
Het crème is een nieuw kleurtje voor een oude bekende.
Met de wilde vorm, zeldzaam in Limburg, werd traditioneel wol geverfd. Het aftreksel beschermt ook langdurig tegen houtworm.
De bloemen zijn een zomers genot.
Gewone akelei maar, maar dan met zwarte bloemen met een witte kroon sierlijk aan bijzonder lange stelen.
De bloemen openen uit spitse donkere knoppen.
Veel te lang geleden weer dat we deze voor het laatst in ons sortiment hadden.
Er bestaan een aantal verschillende kleurvarianten van de oorspronkelijk rood en groen met witte 'Nora Barlow' die in de middeleeuwen al bekend was al 'Rose Columbine'. De groeiwijze is verder identiek. 'Black Barlow' is, voor een goed verstaander was het al duidelijk, de bijna zwarte versie, statig op hoge vertakkende stengels. De gevulde pompon bloemen zijn net roosjes.
Ze zijn gezaaid dus wel wat variabel.
Eindelijk een 'Black Rose'.
De witte vorm uit de fantastische Barlow-serie, vernoemd naar Nora Barlow, de kleindochter van Charles Darwin..
Ze maken allemaal lekker lange stevige stelen.
Akelei plant je het beste op de overgang tussen licht en donker, halfschaduw dus. Ze zijn vast, maar zaaien zich ook graag uit. De gevulde bloem is dominant bij zaailingen, maar als je verschillende kleuren door elkaar plant kan de kleur van de zaailingen variëren.
Deze bladhoudende mediterrane struik uit de heidefamilie maakt roze bloemen in trosjes. Omdat de vruchten er een jaa20r over doen om te rijpen zie je tegelijk roze vruchten en roze bloemen. De vruchten zijn wat droog, maar prima eetbaar.
We zagen ze aan de Zuidfranse kust, maar ze schijnen ook in Ierland voor te komen.
Voor een beschutte standplaats.
Dit is een woekergevaarlijk gewas. Het eerste jaar lijkt het mee te vallen maar na verloop van tijd gaat mierikswortel flink terrein veroveren. Pas dan kunnen ook weer wortels worden geoogst voor keuken gebruik. De stoffen in de plant zijn verwant aan mosterd gas. Het is niet de bedoeling ze in grote hoeveelheden als groente te consumeren.
Natuurlijk geweldig als smaakmaker en zeer gezond met mate.
Een gezond klein struikje met rijke bloesem in het voorjaar en voor mens en dier eetbare vruchten in de herfst. Rijk aan vitamine C.
'Hugin' is een selectie uit de wildpopulatie van Walpole Island, Canada, door het Alnarp Instituut uit Zweden in de handel gebracht.
Appelbes is vooral geschikt voor verwerking tot confituren of jam.
'Hugin' is de meest compacte, lage cultivar. Hij bloeit iets later dan de rest.
Het blad kleurt vuurrood in de herfst.
Een zeer winterhard en gezond Russisch appelbessen ras met grote zoete en sappige vitamine-C rijke vruchten, maar bovendien vanwege de intensief rode herfstkleur ook als sierplant zeer geschikt.
Appelbessen zijn zelfbestuivend sterk en makkelijk fruit voor mens en dier.
Doe de vogels en jezelf een plezier.
Speciaal voor bessen productie geselecteerde cultivar met grote, zwarte vruchten.
Het blad wordt in de herfst purperrood. Het is een Finse, zeer sterke cultivar die graag op vochtige gronden groeit. Appelbessen kunnen produceren en worden geplant in de volle zon of in de halfschaduw op allerlei grondsoorten, ook op drogere of vochtige plaatsen.
Heerlijk fruitige mediterrane 'cola' geur en fijn ingesneden grijs blad.
Mijmeringen en vakantiegevoel voor een verder toch ingetogen tuinier die weet met bladplanten te werken.
Ze verdragen diepe snoei over het algemeen goed die alsems en je mag er ook regelmatig in knippen als je zin hebt in een geurig klusje.
De alcoholische drank absint was in de Belle Époque in Frankrijk geliefd onder kunstenaars als Vincent van Gogh, Henri de Toulouse-Lautrec en schrijvers als Ernest Hemingway en Oscar Wilde en kreeg de bijnaam "La Fée Verte" vanwege vermeende hallucinerende effecten. Absint zou, ook tot blindheid kunnen leiden en werd daarom verboden. Inmiddels is de bittere drank weer legaal en veilig verkrijgbaar.
Een makkelijke mythische plant met fijn geveerd grijs-groen blad.
Dit is hem, gegarandeerd de echte gestekte Franse dragon. De proef om dit vast te stellen is een blaadje op de tong leggen, als het brandt zit je goed. Echte franse dragon kan niet worden gezaaid. Zaaien kun je alleen Russische dragon, dat is een woekerend onkruid met nauwelijks smaak dat ook nog veel te vaak als plant wordt aangeboden.
Natte winterkou kan Franse Dragon in de problemen brengen.
Voornaam keukenkruid.
Deze Amerikaanse plant is een van de beste vlinderplanten voor onder andere de monarchvlinder. Bij ons wordt ze, net als de vlinderstruik, alleen bevlogen door allesetende en dus minder bedreigde bijen- en vlindersoorten. Nog s teeds goed voor veel gefladder.
Het sap is giftig, dus vermijd contact tijdens het snoeien.
De bloemen geuren licht naar vanille en ze staat graag zonnig.
Wintergroene pollen met stervormige geurende gele bloemen. De plant is vanwege het lange spitse blad goed bruikbaar als lijnvormig element in mediterrane combinaties. Donker violet en dit geel zijn sterke bondgenoten.
Uitstekend winterhard.
Maar moet absoluut in de zon.
Een nieuwe bloem die niet echt wil bloeien, dat is natuurlijk echt bijzonder en ze doet dat, eenmaal begonnen zonder ophouden.
De lintbloemen blijven groen met een purperen waas, het gevulde hart verkleurt naar purper.
Heerlijk subtiel en spannend.
Gemakkelijke vaste plant en snijbloem.
Fijne witte wolken voor het najaar. Makkelijk en betrouwbaar en met op de juiste hoogte, veel meer bloem dan plant.
Ouwe trouwe voor de witte border.
Deze recente introductie, een vermoedelijke kruising tussen Aster novi-belgii en cordifolius werd door collega Christian Kress gevonden in de tuin van Ruth Treff in Darmstadt.
Ze bloeit lekker laat en rijk aan sterk vertakkende stelen met talrijke kleine bloemtjes, is vitaal en vooralsnog meeldauwvrij.
Waar spreken we af?
Tussen een stuk of tien nieuwe soorten werd deze er door iedereen uitgepikt. We kregen haar in 1999 van onze Franse collega Antoine Breuvart en hebben haar uitgedeeld aan onze Nederlandse collega's. Vasterival was toen kerngezond. Inmiddels zien we dat ze ook wel meeldauw kan krijgen.
Het blijft met haar donkere stelen en blad en haar aangename zachtroze kleur een van de beste onder de grote Asters.
Deze bekroonde cultivar van voor 1920 is de enige die ik onthield na het lezen van de geweldige Aster monografie van Paul Picton, de erfgenaam van Ernest Ballard. Het kostte daarna nog 8 jaar zoeken voor ik haar aan ons sortimentt kon toevoegen.
Bijzonder zacht blauw, kleinbloemig, wolkig spreidend en vrijwel volledig meeldauw vrij.
Een plaatje.
Uit vrees voor meeldauw zijn we jarenlang terughoudend geweest ten aanzien van Asters. Maar het zijn zulke waardevolle late bloeiers dat je er eigenlijk niet zonder kunt. Er is in al die jaren behoorlijk geselecteerd op gezondheid. Dus met en met breiden we ons sortiment uit met de Asters die ons fijn, kleurrijk en gezond genoeg lijken. 'Rosenwichtel' kwam uit Duits onderzoek naar voren als een van de 10 meest gezonde uit de Dumosus groep. Ze vormt een laag, rijk bloeiend kussentje.
Kleine bloemen in een perfect getroffen zachte kleurstelling. De bloemen en ook de bouw van de plant lijken op die van Aster lateriflorus waar 'Lovely' volgens sommigen toe behoort. Wij kregen de plant als Aster vimineus 'Lovely' wat weer mooier klinkt. The Gardeners Guide to Growing Asters van Paul Picton vermeldt summier het voorkomen van Aster vimineus 'Lovely' in Noord Amerika.
Zeer rijk bloeiend, fijn kort van steel.
Lieflijke wolkjes.
'Sarah Ballard' was, in 1972, de laatste introductie van Percy Picton uit een reeks. Ze is vernoemd naar de kleindochter van Ernest Ballard, zijn werkgever. In het wild komen ze voor in het noorden van de VS en in Canada.
Asters zijn uitstekende tuinplanten, geliefd bij tuinarchitecten met name om hun standvastigheid en textuur.
'Aster' is Grieks voor ster.
Deze kleinbloemige aster begint roze en verkleurt langzaam naar wit. Vandaar de leuke naam die we wel vaker tegenkomen bij soorten met verkleurende bloemen. De verkleuring geeft diepte en maakt de plant wat spannender dan haar puur roze soortgenoten.
Ze vormt een mooie volle ronde pol.
Makkelijk en goed vast.
Het geslacht Aster wordt herzien. Deze is volgens de laatste inzicht omgedoopt naar het interessant klinkende Symphyotrichum. Om verwarring te voorkomen volgen we voorlopig de oude naamgeving.
Onder de Asters is dit mogelijk de diepst donker blauwe van allemaal.
Lekker laat, laag, super betrouwbaar, weervast en hemels.
Nu Astrantia hernieuwde belangstelling geniet wordt langzaam duidelijk welke soorten tot de absolute top horen. De oude 'Buckland' wordt jammer genoeg vaak alleen door de meer ervaren tuiniers als topper herkend.
Moderne cultivars blinken vooral uit door lange bloeitijd en intensieve kleuren.
Deze super klassieker kan nog heel goed in de eredivisie meekomen.
Een nog zeldzaam aangeboden introductie van onze vrienden van de Ferdinadushof, dus echt uit Zeeland.
Verbeterde 'Shaggy'.
Stevig rechtopstaand met zeer grote witte bloemen, lekker lang bloeiend.
Witter nog dan 'Snow Star'.
Hans Hansen verzamelde in Texas en Oklahoma zaad van de daar voorkomende Baptisia om er mee te kruisen. Dat zorgde voor de ene na de andere kleurdoorbraak. Een daarvan was die diep donker purperen Dutch Chocolate. De verbtering daarvan: Dark Chocolate heeft diezelfde bijna houtskool-kleur maar langere bloemstengels die boven het blad uitsteken en een vollere, bossige groei.
De beste verbeterd..
Al jaren wordt er in dit geslacht driftig veredeld door professionele liefhebbers. We zijn daar erg blij mee. De nieuwe cultivars hebben opvallende kleuren en bloemen die goed boven het blad staan.
Deze is van Hans Hansen die 14 jaar kruisingen van wildvormen uit Texas en Oklahoma selecteerde. Het blad is blauw-groen de stelen zijn donker grijs. Het jonge blad heeft een bronzen waas. Ze vormt een volle compacte zeer standvastige struik.
In 2005 verzamelde Hans Hansen Baptisia in het wild in Texas en Oklahoma en begon er mee te kruisen. Aan hem hebben we de meeste van de spectaculaire nieuwe kleuren te danken. Colega's raakten geïnspireerd en zijn inmiddels ook al jaren aan het kruisen. Met Agastache gebeurde dit eerder en dat heeft veel moois opgeleverd.
'Pink Truffles' groeit sterk opgaand. De bloemen verkleuren van helder roze naar violet.
Deze kruising van Baptisia tinctora x alba is gevonden door Jim Ault van de Chicago Botanic Garden in Glencoe, Illinois. De bloemen aan lange stelen die boven het blad uitsteken verkleuren van citroen geel naar violet bruin. De jonge stengels lopen in het voorjaar donker purper uit.
'Solar Flare' is zeer rijk bloeiend.
Baptisia zijn lang levende droogte resistente planten.
Baptisia australis is fantastisch blauw maar deze vorm is echt ongewassen indigo.
Het kon dus nog zo veel blauwer, verbazingwekkend, wow.
Redelijk compact voor Baptisia en net zo vroeg bloeiend als de rest.
Ze zijn, eenmaal gevestigd, gemakkelijk en standvastig.
De bloemen van deze spectaculaire recente introductie van Chicago Botanic Garden zijn bijzonder violet-bruin met een geel keeltje. Het blad is wat grijs-blauw.
De bloemen staan in lange aren duidelijk zichtbaar boven het blad.
Baptisia is voor de prairiebegrippen een van de eerste bloeiers.
Dit is de kruising van B. australis x B. sphaerocarpa van die laatste komt dat toefje geel.
Eenmaal standgevat zeer langlevend en sterk.
Sierlijke en super makkelijke groente plant.
Je eet de bladnerven die van nature een beetje zoutig smaken. Stoven in boter of olie met wat bouillon is alles. De witte is lekkerder, de rode mooier.
Mag ook in je border en je mag van buitenaf dikke stengels afsnijden en de rest laten staan. Zo heb je er tot in de winter plezier van.
Deze paarse aspergebroccoli is een zeer productieve recente introductie bedoeld voor professionele teelt. Je oogst er helaas maar drie weken van in het vroege voorjaar.
Je kunt ze van maart tot juli zaaien voor oogst in het voorjaar. In een strenge winter kun je ze wat bescherming geven met vliesdoek, maar ze zijn volledig winterhard.
Om spruiten te vormen hebben ze langdurig kou nodig.
Plantafstand: 40 cm.
Naaldkool (cavolo spigariello) is een geliefde groente in Campania. Je eet niet alleen de knoppen, maar vooral ook het blad. Ze wordt gegeten in soep met Cannellini bonen, bij pasta gerechten en zelfs op pizza in plaats van ruccola, of rauw als salade.
Ze is net als palmkool winterhard zodat je er de hele winter van kunt dooreten.
Minestra Nera is de Italiaanse volksnaam.
Waarom eten we niet meer spitskool? Zo doodgewoon, maar met misschien wel de meest verfijnde smaak van alle kolen.
En ze laten zich ook nog heel makkelijk telen.
Plantafstand: 50 x 50 cm
Daar is ie dan eindelijk, die waanzinnig veelkleurige hippie van een plant.
Het is een kruising van de gele Buddleja weyeriana 'Honey Comb' met een gewone Buddleja davidii.
Vlinders zijn hier minstens zo dol op als ik.
Helaas nog schaars.
Deze recente introductie van Walters Gardens, combineert de statige struikvorm van Buddleia davidii met de elegant doorbuigende pluimen van Buddleia lindleyana.
Heerlijk romig roze, geliefd bij bijen en vlinders.
Forse prijswinnende vlinderstruik met zeer dikke, lange, vertakkende bloempluimen.
Ze bloeit zeer lang omdat ze geen zaad vormt en zaait zich dus ook niet hinderlijk uit.
Buddleja davidii is een makkelijke struik met grijs blad, voor elke standplaats. Snoei ze in het voorjaar van jongs af aan diep terug om ze vol te houden.
Verwen je vlinders.
Deze dwerg-Buddleja groeit breed uit en maakt lange pluimen.
Ze maakt zijscheuten en bloeit daardoor lang.
Knip haar net als de andere vlinderstruiken in het voorjaar diep terug zodat ze mooi vol blijft.
Uit de Humdinger serie van Walters Gardens.
Nog een dwerg vorm uit de Humdinger serie van Walters Gardens. 'Humdinger' betekent zoveel als spectaculair opwindend. De kleur van de tot 20 cm lange pluimen draagt hier stevig aan bij.
'Magenta Munchkin' bloeit vroeg en lang.
Diep terugsnoeien in het voorjaar.
Dit is volgens de Royal Horticultural Society de beste roze, vandaar de 'Award of Garden Merrit' die in 2010 nog werd bevestigd.
De beste roze onder de klassieke roze vlinderstruiken dus.
Een flinke struik die elk voorjaar diep moet worden teruggesnoeid.
Plenty, pretty, pink.
Een van de meest succesvolle vlinderstruiken ooit en nog steeds een van de beste roze.
Gevonden in de VS en in 1942 geintroduceerd door Karle A. Lucal.
Door de RHS bekroond met een AGM in 1950 en 1984 en nogmaals bevestigd in 2010.
Zeer groeikrachtig, aren tot 40 cm lang.
Sinds 1945 een van de beste witte vlinderstruiken.
door de RHS onderscheiden met een Award of Garden Merit in 1993 die werd herbevestigd na nieuwe trials in 2010.
De aren zijn 30 tot 35 cm lang.
Weldadig wit.
Deze recente introductie heeft extreem lange doorbuigende bloem-aren. Ze worden tot 50 cm lang. Door de hangende bloemen lijkt ze inderdaad op blauwe regen.
Uitgebloeide pluimen wegknippen bevordert herbloei.
Ze kan ook in pot worden gehouden.
Net als de rest in het voorjaar stevig terugsnoeien.
Een introductie van Nottcuts in een aangenaam intensieve kleur.
De plant is vrij compact.
Heerlijk voor vlinders en andere insecten.
Ook deze knip je in het voorjaar diep terug.
Doorbloeiende sterk geurende kruising van Buddleja davidii x globosa.
De doorbuigende bloemtakken trekken veel insecten, vooral vlinders aan.
Gevonden bij veldproeven door de universiteit van Georgia.
Snoeien in het vroege voorjaar.
Buddleja x weyeriana is een lang en rijk bloeiende kruising tussen Buddleja davidii x globosa. De bloemen zitten meer in een bol dan in een aar.
Behalve die leuke bloemtrossen zie je ook vaak dat de kleuren van beide ouderplanten zich (half) mengen. In dit geval is dat een vleugje violet.
'Lady the Ramsey' een wat oudere cultivar van onbekende herkomst.
Buddleja x weyeriana is pionierswerk verricht tijdens de eerste wereldoorlog door Major van de Weyer in zijn Corfe Castle in Dorset. Hij was de eerste die gericht de kruising Buddleja davidii x globosa maakte.
'Moonlight' is een van zijn twee eerste geslaagde kruisingen en nog steeds een van de beste.
Ze vormt een open struik die elk voorjaar diep moet worden terug gesnoeid om netjes te blijven.
De kruising van Buddleja davidii x globosa werd voor het eerst gemaakt tijdens de eerste wereldoorlog door majoor William van de Weyer. De bolle bloemen geuren zoet en ze bloeit net als de meeste op eenjarig hout. Snoei ze niet te diep, tot zo'n 60 cm in het voorjaar of direct na de bloei. Onder andere koolwitje, citroenvlinder, kleine en grote vos, atalantavlinder zijn er dol op.
Een zonnetje in je tuin.
Het vroegst uitlopende siergras dat aanvankelijk amper opvalt, maar vanaf de bloei begin juli voortdurend spannender en aantrekkelijker wordt tot diep in de winter.
Steeds strakker staan ze rechtovereind vanaf de wat lossere bloei.
Combineren met Verbena bonariensis en Selinum wallichianum voor maandenlang plezier.
In het voorjaar terug knippen is niet echt nodig.
Een gemakkelijke zuil voor je prairie.
Deze oude vriend was in 1994 vaste plant van het jaar.
Heerlijke frisse muntgeur, sierlijke, luchtige en langdurige bloei, ongedwongen bossige groei en glimmend rond blad.
Er bestaan ook vormen met meer behaard blad. In de Pyreneeën noemen ze die bergmunt.
Wolkjes porselein wit en geur voor tuin en Italiaanse keuken.
Nieuw en bijzonder vanwege de diepblauwe kleur met een zilveren glans en dat dan bovendien dubbel.
Mochten ze wat roestig worden na de bloei; knip ze dan tot de grond terug en je hebt nergens last van.
Zeer geschikt als snijbloem ook.
Uit Mexico of de VS, dat is niet helemaal duidelijk en best behoorlijk scherp voor een gele.
Vruchten ongeveer 15 cm lang.
Een lekker dikvlezige professionele blokpaprika.
De vruchten beginnen groen en worden ongeveer 250 gram, 9 cm hoog.
van zaaien tot de eerswte oogst duurt ongeveer 115 dagen.
Paprika's zijn niet moeilijk, maar ze staan wel graag warm, dus liefst in een kas.
Deze Amerikaanse blokpaprika kan buiten op een beschutte plek, of in de kas.
Het is een gezond ras dat ook buiten nog een redelijke opbrengst geeft.
De dikvlezige vruchten zijn groot (10 x 18 cm) en kunnen tot 350 gram per stuk worden.
De smaak is aangenaam zoet en sappig.
Een kleine hartvormige peper.
Veel scherper dan je in sommige beschrijvingen tegenkomt, dus pas even op voor je er in hapt.
Echte peperfans vullen ze en eten ze in twee happen op. Ze zijn zoet en best heel pittig dus wat ons betreft zijn ze daarvoor wat te scherp. Wel goed bevleesd ook.
Ze worden buiten goed rijp, liefst op een warme plek. In de kas doen ze het nog beter. Een meter tussen de rijen, 50 cm in de rij.
Met 100.000 tot 150.000 Scoville is dit geen super hete peper. Ik vind dat wel prettig hoewel de scherpste meestal ook het fruitigst zijn. Deze heeft een uitstekende smaak, een leuke oranje kleur en geeft een goede opbrengst. Het is een van de vele soorten die we graag toevoegen aan onze huisgemaakte piri-piri saus.
Het ras is gevonden door peperfreak Chris Fowler uit Wales.
Deze Noord Indiase peper is niet geschikt voor beginners. Het is met 900.000 tot 1.200.000 Scoville een van de heetste pepers ter wereld. Dat wil zeggen; zo'n 200 keer scherper dan Tabasco.
Verwerk ze met handschoenen en vermijd oogcontact.
Voor de ervaren liefhebber dus.
Deze Habanero- of Ajoemapeper
was van 1994 tot 2006 kampioen allerscherpste peper ter wereld. Het ras werd op formaat, gewicht en scherpte ontwikkeld door Frank Garcia van GNS Spices, in Walnut, Californië.
Sinds 2011 mag het vrij worden vermeerderd.
Met 1.000.000-1.500.000 Scoville, een van de aller heetste pepers op aarde. Zo heet dat rauw eten pijnlijk en verdovend kan zijn.
Goed gedoseerd is de smaak voortreffelijk. Dat kan bijvoorbeeld door ze te drogen en tot poeder te vermalen.
Volledige naam: 'Fatalii Gourmet Jigsaw Yellow'
Niet iedereen proeft die aromatische smaak boven de scherpte uit. Maar wie dat kan is hier fanatiek dol op. Je ruikt het ook.
Ze hebben echt veel warmte nodig, maar die krijg je dubbel en dwars terug.
Nederland heeft z'n boerenkool, België haar lof en Suriname deze dame.
3000 HS
Lijkt op Carex comans 'Bronze Form' maar dan iets groter en met breder blad. Het doorbuigend bronsgroen blad heeft oranje punten en kleurt in de herfst naar levendig roestig oranje. Op een vochtige plek in de zon kleurt het blad het best.
Deze, zo werd mij ooit verteld, zou niet winterhard zijn, maar wij weten uit ervaring dat dit een van de betrouwbaarste bladhoudende grassen is dat hier al vele jaren met kleurig fris blad glansrijk de winter doorstaat.
Tamme kastanje komt van nature voor in Zuid Europa, N.W. Afrika, van Marokko, tot Pakistan. Gekweekt worden ze vooral in de Ardèche en op Corsica. In Nederland zijn ze ingevoerd door de Romeinen.
Ze vormen een goede vroege bron van stuifmeel voor wilde bijen en andere insecten. De vruchten zijn rijk aan eiwit en zetmeel. We eten ze graag met spruitjes.
Het hout is zeer duurzaam en wordt speciaal gekweekt voor palen en hekwerk.
Ze groeien aanvankelijk traag maar kunnen uiteindelijk heel oud en hoog worden.
Kan vanwege de hoogte alleen op een pallet worden verzonden. Verzending in pakket is helaas niet mogelijk.
Dit grappige heerlijke sprieten bloemetje met het grote licht behaarde blad staat graag zonnig op doorlatende grond.
Ze vormt uiteindelijk sterke dichte tapijten die je kunt delen.
Chiton, de Centaur uit de Griekse mythologie gebruikte een soort uit dit geslacht om zijn voet te helen, vandaar de naam.
Nou ja zeg; witte rode valeriaan.
Gewoon een vergeten bloem voor je witte border.
No nonsense plant die in alle tuinsferen past.
En bovendien heel mediterraan, zonaanbiddend en insektenvriendelijk.
Zo'n feestelijke ouderwetse plant waar heel veel mee kan. Ik zag ze voor het eerst lang geleden groeiend op een muur in Zuid Frankrijk. Je kunt ze laten verwilderen in een berm maar ook in een prairie of gewone border doet ze goed mee.
Het blad is rauw en gekookt eetbaar, de wortel kan in soep.
Herontdekt zeg maar.
Zichtbaar verwant aan Scabiosa, deze hoge strak omhoog groeiende en stevige plant met bloemen in een romig zachtgele kleur. Het wordt het een statige plant die zich royaal uitzaait. Onze regionale radio-tuin-vraagbaak, Loek Peters, had vanwege zijn flamboyante alpinopet de bijnaam: 'grote plathoofd'. Het is ook een plant die hem vanwege het natuurlijk karakter zal bevallen.
Ze staat massaal in onze tuin.
'Treneague' is een niet bloeiende kloon van Roomse Kamille. Hij vormt een zeer compacte platte sterk geurende zode. Een eigen veldje van deze appelkamille om met blote voeten te betreden is grote rijkdom die appel-badschuim ver achter zich laat. Bedenk wel dat de reputatie makkelijker dan gras niet helemaal terecht is. 'Treneague' moet absoluut zon hebben en liefst een beetje zandige grond. Reken op 7 tot 9 stuks per m2.
Een elfjes bloem die heerlijk door je witte border rankt met tere takjes.
De aren passen overal bij en zijn bijzonder lieflijk.
Als je tijd hebt om uitgebloeide aren weg te knippen worden er nieuwe bloeiende zijtakken gevormd.
Lieve vrienden van ons claimen, lang geleden, de eerste plant ons land binnen te hebben gesmokkeld, waarvoor dank.
Uit de sinaasappel familie, die eigenlijk de wijnruit familie heet, deze smalbladige geur bom. Het gaat hier vooral om de geurende bloemen.
Een beetje vorst gevoelig, dus in zeer strenge winters iets afdekken.
Snel groeiend, makkelijk.
Combineren met de grote Salvia guaranitica.
De meeste Cistus soorten komen van nature voor op zure grond. Deze troffen regelmatig aan in kalkvegetaties onder andere in Zuid Frankrijk en Noord en Zuid Spanje. Dat is goed nieuws omdat onze bodems over het algemeen kalkrijk zijn, zeker hier in Zuid Limburg.
Ze heeft een compacte groeiwijze, heerlijk beige-grijs blad en bloemen van feestelijk roze crêpe-papier.
Cistusrozen zijn ideale kustplanten, ze verdragen wind uitstekend en hebben het liever niet al te koud in de winter. Ze hebben een voorkeur voor zure grond. In ons sortiment alleen de wat winterhardere soorten die kalk verdragen.
CIstus creticus blijft laag en heeft licht grijs-goen blad met een golvende rand en intens roze bloemen vroeg in het voorjaar. Winterhard tot ongeveer -12oC.
Snoeien; niet of meteen na de bloei.
Een kreukelig lief eendagsbloemetje dat strak trekt in de loop van de dag en tegen de avond uitvalt. En dan de volgende dag weer nieuwe kreukels. Elke dag een verse vlucht bloemen, dat is Cistus.
Dit is een van de soorten waar de hars traditioneel van gewonnen wordt. De laudanum waar een van de drie koningen mee bij kindeke Jezus op kraamvisite ging.
Groengrijs blad, zomer en winter.
Ten noorden van de Seine alom geprezen als de meest winterharde Cistus. Groot, aromatisch donkergroen glimmend blad. Bloemen wit met een geel hart.
Het is een wat rommelige struik met bloemen luchtig op lange stengels.
Veel van de andere redelijk winterharde cultivars zijn kruisingen met C. laurifolius.
Snoeien; niet, of lichtjes meteen na de bloei.
Over deze en andere Cistus bestaat veel verwarring. Ze worden vaak veel groter dan wordt beweerd en je kunt ze niet kort houden met snoei, want dan bloeien ze niet. Ook wordt vaak onterecht beweerd dat ze van kalk houden, want dat doen mediterrane planten nu eenmaal.
Dit is met 1,5 tot 2 meter een forse bladhoudende struik voor een beschutte standplaats. Het blad is groot en gerimpeld.
Hoewel we de plant die we 20 jaar geleden kregen inmiddels kwijt zijn voordat we er veel ervaring mee konden opdoen proberen we het nog een keer met deze zeer diverse soort. Het is niet de meest winterharde in ons sortiment. Geef haar dus een beschutte standplaats. Een beetje schaduw zou ze verdragen, maar in de zon bloeit ze nog rijker.
Salieblaadjescistus.
Een grote struik vooral bewonderd om de tot 8,5 cm grote bloemen.
Wordt gewoon hoog, niet snoeien!
Je moet er plaats voor hebben, maar dan heb je ook wat. Zo lang de winters het toelaten.
De kruising van C. ladanifer x C. populifolius.
Zuurminnend.
Deze kruising van C. x canescens met vermoedelijk C. laurifolius gevonden door J. E. Sammons lijkt sterk op C. argenteus 'Peggy Sammons' maar heeft kleiner blad. De bloemen zijn zacht zalmroze en 5 tot 6 cm groot. Ze verdraagt tot -15oC en neutrale of licht kalkhoudende grond hoewel ze liever wat zuur staat.
Erg rijke bloeier met een lichte neiging tot zichzelf quasi dood bloeien.
Onze favoriete Cistus, vernoemd naar het ouderlijk huis van collega John Coke, het huis ook waar de eigenaar van rederij White Star Liner vernam van het zinken van zijn Titanic. Bijzonder goed doorbloeiend, doorgaans winterhard met mooi glanzend spits donkergroen blad.
Het is een in de Languedoc spontaan voorkomende kruising, voor neutrale of licht kalkhoudende grond.
Doorbloeiend tot de eerste vorst. December is dus haalbaar.
Onze favoriete Cistus, vernoemd naar het ouderlijk huis van collega John Coke, het huis ook waar de eigenaar van rederij White Star Liner vernam van het zinken van zijn Titanic. Bijzonder goed doorbloeiend, doorgaans winterhard met mooi glanzend spits donkergroen blad.
Het is een in de Languedoc spontaan voorkomende kruising, voor neutrale of licht kalkhoudende grond.
Doorbloeiend tot de eerste vorst. December is dus haalbaar.
Die feestelijke rode lampionetjes zijn de knoppen aan rode bloemstengels waar de zuiver witte bloemen uit vlinderen.
Het donkergroene ruwe blad en de compacte struikvorm geven de plant daarna blijvende waarde.
Deze kruising van; C. populifolius x salviifolius heeft de winter van 2010 nipt overleefd.
Zo'n 12 jaar lang daarvoor was ze bij ons probleemloos winterhard. Inmiddels staat ze al weer 5 jaar.
Gedurende anderhalve maand verandert dit monster in een grote witte berg. Na 8 jaar mag je rekenen op 3 x 3 m. Als een extra strenge winter er tenminste geen eind aan maakt. Beschut planten dus.
Dit is een van de weinige Cistus soorten die snoei verdragen.
Groot langwerpig, lichtgroen gekroesd blad.
Perfect ronde zelf vullende bolvorm.
Een handzame struik met zuiver witte bloemen van 5 centimeter doorsnee en fijn smal blad.
Een van de meest winterharde en meest rijk bloeiende. Het is een kruising van Cistus laurifolius met Cistus monspeliensis.
Cistus laurifolius is altijd goed voor dat beetje extra vorstbestendigheid in een kruising.
Een van mijn allerdierbaarste Cistus ooit vanwege de perfecte lage struikvrom.
Met grijsgroen blad, snel laag en breed uitgroeiend. Het is een van de meest winterharde en de eerste bloeier van alle Cistus.
'Grayswood Pink' werd gevonden als zaailing uit Grieks zaad en is geïdentificeerd als de kruising Cistus parviflorus met Cistus sintenisii.
Een heerlijk ding, laag en breed uitgroeiend.
Een van mijn allerdierbaarste Cistus ooit vanwege de perfecte lage struikvrom.
Met grijsgroen blad, snel laag en breed uitgroeiend. Het is een van de meest winterharde en de eerste bloeier van alle Cistus.
'Grayswood Pink' werd gevonden als zaailing uit Grieks zaad en is geïdentificeerd als de kruising Cistus parviflorus met Cistus sintenisii.
Een heerlijk ding, laag en breed uitgroeiend.
De kleinste die wij kennen. Zeer kleine, maar even talrijke bloemetjes en klein fijn blad. Bij ons worden ze niet groter dan 30 cm.
De kruising van C. salviifolius x C. inflatus.
Ze zijn niet zo standvastig als Helianthemum maar wel zeer leuk.
De nog net geen Helianthemum Cistus.
Grijsgroen blad met een licht gekrulde rand, meer breed dan hoog uitgroeiend. Het hoogtepunt van de bloei ligt in juni, maar tot de eerste vorst zijn er altijd wel wat bloemen.
Dit is een natuurlijke hybride, een spontane kruising, ontstaan in Zuid Frankrijk. van C. albidus x C. crispus. In Nederland wordt Deze ook wel als C. crispus 'Sunset' aangeboden.
Geef ze geen kalk.
Een goede klassieke Cistus met duidelijke vlekken.
Lang smal glimmend donkergroen blad.
De natuurlijke kruising van Cistus ladanifer x C. creticus.
Voor lichtzure droge grond op een wat beschutte plek in de volle zon.
Een heerlijke betoverende spetterende kleur hebben deze tot 9 cm grote bloemen.
Voor ons een fantastische aanwinst uit 2007, waar ik meteen zo veel mogelijk van ben gaan stekken.
Het wordt op den duur een forse struik.
Die kleur is echt waanzinnig, maar wat worden ze snel groot die schatjes.
Dit een kleine zachtroze licht geurende kruising uit de buurt van Montpelier.
Ze is minder kalk tolerant en staat graag op goed doorlatende grond.
Het langwerpige blad is grijs-groen.
Als het warm genoeg is kan ze ontzettend explosief bloeien.
Al vele jaren een van mijn liefste vaste plant clematis soorten. De heerlijk blauwe bloemen worden hoog gehouden door stevige stengels.
Die stengels worden tot 1 m lang maar buigen daarbij naar buiten en zoeken wat steun bij andere planten. Daarom kunnen we niet altijd van 1 meter hoogte spreken.
Ze staat dus op eigen benen tussen je vaste planten.
Al vele jaren was ik op zoek naar deze super donker paarsblauwe vaste plant clematis.
We noemen ze vaste plant Clematis omdat ze geen steun nodig hebben, dus op eigen benen staan.
Je mag ze in het voorjaar tot kort boven de grond terug knippen.
Eindelijk gevonden.
Deze bij ons vooral op de Zuid- Limburgse kalkgronden inheemse bosrrank is wat minder spectaculair, maar wordt door bijen en vlinders het best begrepen.
Jaag haar in wat minder spectaculaire struiken in een wild insectenhoekje van je tuin. Wij maken biotoopjes op de kwekerij voor vogels, insecten en andere flora en fauna. Daar past ze uitstekend.
In het najaar vormt ze opvallende zaadpluimen.
Zeven centimeter grote zacht gele bloemen van de zomer tot de eerste vorst.
Een sterke, standvastige nieuwe uit het 'Big Bang' veredelingsproject van Darrel Probst.
Bijna waren we helemaal gestopt met Coreopsis tot Darrel zijn werk deed.
Ze geneest geelvrees.
Want hoe geler ze zijn, deste standvastiger.
De Chinese tegenhanger van de inheemse Cornus mas. De vruchten rijpen vanaf september en zijn goed eetbaar. Ze worden ook medicinaal gebruikt.
Een bijzonder makkelijke natuurvriendelijke struik tot kleine boom.
Heeft een sierlijke bruin afbladderende bast.
Het blad wordt diep bruin-rood in de herfst.
Collectors item.
Hazelaars zijn makkelijke struiken die zichzelf, of elkaar over grote afstanden via de wind bestuiven. Ze zijn een goede en vooral zeer vroege bron van stuifmeel voor bijen en andere nuttige insecten.
Snoei bij een oude struik om de paar jaar oude takken helemaal tot de grond terug. Verder hem je er geen omkijken aan.
'Cosford' draagt al op jonge leeftijd en geeft heerlijke zoete hazelnoten.
Wat gelige, gestreepte, langwerpige vruchten van zeer goede smaak.
Zeer productief, maar kan soms beurtjaren hebben.
Goede bestuivers voor deze zijn: 'Halle'sche Riesen' en ´Cosford´.
Hazelaars vergen vrijwel geen onderhoud, plant ze op 4 m van elkaar.
Een in september al rijpende productieve hazelaar met grote noten. Hazelaars zijn zeer vroeg bloeiende windbestuivers en de bijen komen omdat ze zo vroeg verder weinig vinden ook graag langs.
Verschillende rassen bij elkaar planten zorgt voor betere bestuiving.
Snoei alleen af en toe voor verjonging wat oude takken tot de grond weg.
Grote, heerlijk zoete noten in clusters van 2 of 3, soms meer.
Goede bestuivers voor deze zijn: 'Halle'sche Riesen' en ´Cosford´ maar ze zijn ook voldoende zelfbestuivend.
Lekker een winter voorraadje aanleggen.
De sterkst naar chocolade geurende heeft amper nog chocolade bruin nodig. Deze rijke rode scoort 3 uit 3 voor chocolade geur en 1 uit 3 voor chocoladekleur.
Het is een heerlijk geurige potplant die een egaal bolrond boeket bloemen op je pot zet.
Ze overleven wel eens met wat afdekken in de volle grond. Maar beter houd je ze in pot en zet je ze in de winter donker en beschut in een schuurtje of garage.
Zo sierlijke groente dat je er amper van durft te eten. Het indrukwekkend van purperpaars naar grijs verkleurend blad wordt gekroond met de smakelijkst uitziende broccoli op aarde en als je daar vanaf weet te blijven die heerlijke witte wolken. Als groente is het jonge blad, gebleekt, een delicatesse. Bedek hiervoor de plant met een omgekeerde bloempot. Jaarrond is het jonge blad heerlijk in groentegerechten:
Zeelicatesse.
Deze verbeterde vorm van de oude 'Lucifer' is net zo'n makkelijke vaste plant, maar dan opgestookt naar nog vurigere hoogte.
Ze bloeit nog wat later dan 'Lucifer' en heeft iets grotere bloemen aan donkere stelen. Vooral de kleur is sterk verbeterd.
Ze heeft lang smal en spits blad wat voor textuur zorgt tussen andere bladvormen.
Ze vormt op den duur dichte pollen die je kunt scheuren voor een andere plek.
Extra warmte voor je vurige border.
Een van de vurigste planten die we hebben voor de warme border. Hoewel niet echt zeldzaam blijken velen er erg hebberig van te worden wanneer ze in volle bloei staat.
Een beproefde goed winterharde cultivar, vroeg bloeiend en hoog. Best in de zon of halfschaduw op niet te droge grond. De meestal aangegeven hoogte van 1 meter wordt op onze rijke grond soms bijna met de helft overschreden.
"Light my fire."
Wintermeloenen rijpen goed na na de pluk en kunnen dus lang worden bewaard. Ze zijn zeer geliefd in Spanje.
Het stevige vruchtvlees van dit professionele ras is crème-wit. De dunne schil kan met de dunschiller geschild. Vruchtgewicht is 1,5 tot 2 Kg. Voor een goede opbrengst staan ze het beste in de koude kas. Om plaats te sparen kun je ze aanbinden.
Van picknick tot kerstmenu.
Een bijzondere verschijning. Met haar ronde, afgeplatte vorm, is deze roze tot beige-kleurige vrucht bedekt met "schurfterige" bobbels. In het Frans heet deze pompoen ook wel "schurftborduursel". Het vruchtvlees is dicht van structuur en lekker zoet. Het gewicht loopt uiteen van 5-15 kg, de vrucht is 25-40 cm doorsnee.
De stelen drogen slecht in, bewaar de vruchten droog.
Ik vind haar niet alleen prachtig, maar in alle opzichten geweldig.
Een flink rankende plant met veel en groot blad. De middelgrote, platronde vruchten (30x15 cm) hebben diepe, smalle plooien en een grijsblauwe kleur. De opbrengst is 2-5 vruchten van 3 tot 5 kg per plant.
Deze lang houdbare soort blijft de oorspronkelijke kleur behouden. Het gele vruchtvlees is stevig en zoet
Een standaard assepoesterpompoen uit het zuiden.
Heerlijk zoet en geschikt voor alle toepassingen inclusief sier, want de vruchten verkleuren na de oogst langzaam van donker groen naar kastanjebruin en uiteindelijk toch dat bijna prachtig oranje terra cotta.
Vruchten 8 tot 10 kg.
Gewoon een zoet sprookje.
Evenals 'Jack Be Little' een minipompoentje van 8x5 cm. Iets onrijp oogsten (laat augustus) levert spierwitte vruchten, bij kou of als de plant ziekig is wordt de vrucht ivoorkleurig, ook niet onaardig. Tot december houdbaar.
Geschikt als eenpersoons portie, gevuld uit de oven.
Ontzettend leuke kleine pompoentjes van een cm of 7 doorsnee.
Ze groeien aan kleine maar wel wat rankende planten.
Ze zijn rijp erg hard dus vergen wat extra kookkunst voor gerechten. Waarschijnlijk wordt het vullen in de oven.
Tot je dat hebt uitgevogeld staan ze erg schattig in een schaaltje.
Deze witte vorm van het Alpenviooltje staat graag op licht-luwe plekken, maar niet volledig in de schaduw. Aan de rand van een bossage, onder halfopen struiken of bomen is de ideale plek.
Het sierlijk getekende blad verschijnt tijdens de bloei en blijft in de winter.
In de zomer gaan ze in rust en staan ze graag wat droger. Perfect dus voor open plekken tussen bladverliezende struiken.
Dit is mijn favoriete fruit. Van de vruchten maak ik gelei met citroen en laurier. Ze geuren heerlijk dus liefst leg je ze eerst een poosje in de woonkamer. En de bloemen zijn zo zacht en lieflijk als poëzie kan zijn.
Een appelvormige, dus ronde vrij kleine kweepeer. (Er zijn ook peervormige.) Zeer geschikt voor ons klimaat en als allemaal zelfbestuivend en extreem rijk dragend.
Kweeperen zijn fijne kleine boompjes die sierlijk bloeien en gemakkelijk, dus zonder enig onderhoud, een enorme oogst grote vruchten voortbrengen. Ze zijn uitstekend zelfbestuivend, de boom bezwijkt er zowat onder. Extra bestuiving mag je onder andere verwachten van de rassen 'Lescovacks' en 'Portugal'.
'Rea's Mammoth' heeft grote peervormige vruchten van omstreeks een kilo per stuk.
Omdat in de supermarkt altijd zo gemeen de worteltjes er af zijn gesneden: Het echte citroengras uit de Aziatische keuken als plant.
Citrus geur met een vleugje roos.
In Thailand is het bijna een onkruid maar ze moet bij ons als potplant worden gehouden
Vochtig en zo warm mogelijk in de zomer, droog overwinteren rondom 00C.
Kardoen is een middeleeuwse groente, nauw verwant aan artisjok. De gebleekte stengels worden nog steeds gegeten in Italië en Zuid Oost Europa. De smaak is vooral bitter. Maar, bitter in de mond maakt het hart gezond. Wanneer je Artisjok als sierplant overweegt raad ik ten zeerste aan Kardoen te kiezen. Kardoen groeit veel sneller, is veel beter winterhard en heeft heerlijk groot grijs spits gesneden blad.
De uitstraling is monumentaal, mediterraan en middeleeuws.
'Imperial Star' is een doornloos professioneel ras van het type 'Green Globe'.
Het is ontwikkeld voor vroege oogst en koude resistentie.
De 11 cm grote glanzend groene knoppen blijven goed gesloten, zijn zachtvlezig en hebben een milde zoete smaak.
Een spectaculaire nieuwkomer die zich nog wel een beetje moet waarmaken in weer en wind. Dat zal geen probleem zijn vanwege de geringe hoogte.
Delphinium is meestal standvastig deze zal dat ook zijn.
Gevulde bloemen met een appelgroen hart. Zacht en wollig, best stoer en apart maar lieflijk tegelijk
Nog een gevulde dus alleen daarom al heel bijzondere nieuwe. Niet te hoog dus stevig.
Voegt een nieuwe dimensie toe aan Delphinium.
Na de eerste bloei knippen geeft ook hier herbloei.
Een doorbraak, spectaculair inderdaad.
Een goede gestekte vaste in een elfenkleur.
Na de eerste bloei diep terugknippen voor herbloei en vooral standvastigheid.
Zet je plantsteunen erbij voor de eerste storm en geniet met volle teugen.
Een koele bries.
Ouderwetse rotsvaste laatbloeiers die vergeten worden omdat bijna iedereen tegenwoordig in het voorjaar of de zomer planten koopt.
Dit is een diepteinvestering van formaat die heel lang mee gaat.
Je kunt oude pollen af en toe delen.
Lekker laat.
Deze ouderwetse planten zijn zwaar ondergewaardeerd omdat tuiniers nu eenmaal bij voorkeur in het voorjaar kwekerijen en tuincentra bezoeken. Laat bloeiende planten worden daarom veel te zelden aangeplant.
Het zijn betrouwbare, makkelijke planten die extreem laat nog bloeien.
Hoewel het in oktober rustig wordt op de kwekerij beginnen deze schatjes dan pas aan hun hoogtepunt. (Komen jullie soms alleen voor de bloemetjes?)
Ze bloeien uitbundig en zijn uitstekend winterhard. behalve voor wat kleur in je late border kunnen ze ook prima in de vaas.
Roze met een zachte zilveren zweem, helaas niet goed zichtbaar op de foto.
Een beetje ouderwets meer wel lekker.
Inheems gras, maar dan een bijzonder goede selectie.
'Bronzeschleier' bloeit wat donkerder en later dan 'Goldschleier' en houdt heel erg veel langer die mooie uitgebloeide aren vast.
Een van de meest natuurlijke kleine siergrassen.
Je weeft die korenkleur door de lucht boven de planten waar ze bij hoort.
Grassen maken van je combinatie iets vanzelfsprekends waarschijnlijk omdat elke natuurlijke vegetatie gras bevat.
Dit zijn heerlijke beige wolken, maandenlang, als het meezit tot diep in de winter. In de tussentijd laat je er van alles bovenuit piepen.
Zet er bijvoorbeeld eens een flinke Kniphofia of hoge Digitalis tussen.
Inheems, sterk en makkelijk.
Toen we dit lang geleden in Great Dixter de eerste keer zagen waren we verslagen, betoverende klokjes bloemen aan ijle stengels uit een pol gras. De engelse naam is: Angels Fishing Rod en vrij vertaald is dat: engel-hengel, een zeer toepasselijke naam.
Uit Zuid Afrika, dus tijdens strenge winters met wat stro of sparrentakjes afdekken goede drainage helpt ook.
Elfachtige vliegertjes op een rij.
Dierama is een betovernd geslacht uit Zuid Afrika. Ze zijn bij ons op het randje winterhard en vereisen dus een niet al te kalkrijke beschutte plek in de zon.
Het blad is smal en lang en de bloemsteeltjes zijn bijna onzichtbaar zodat het lijkt alsof de bloemen boven een graspol zweven.
Ze houden niet van zeer droge grond. Van nature groeien ze in vochtig grasland, maar dat is, zoals gezegd, in Zuid Afrika.
Een heerlijke mediterrane weefplant die niet alleen vast is, dus een paar jaar blijft leven, maar zich ook nog speels en niet hinderlijk uitzaait.
Lange smalle aren met heel veel kleine citroengele bloemen.
Ze staan tussen mijn Salie, Santolina en lavendel.
In Zuid-Frankrijk kwam ik dit schatje regelmatig tegen, maar ze zijn ook in Nederland, hoewel zeldzaam, inheems.
Iedereen is het met ons eens over deze, je kan niet anders dan er van houden.
De dichtbezette kaarsrechte toorts produceert zoals de naam belooft eindeloos veel kleine mokka bruine bloemen.
Het blad heeft fijne zilveren randjes. Geweldig in je mediterrane border, tussen de lavendels en ook echt betrouwbaar vast.
Een sprookjesplant.
Digitalis is een van de eerste geslachten die we omarmden in onze 30 jarige zoektocht naar de allerbeste droomplanten. Ze zijn meestal vast maar kortlevend. Deze is steriel, maakt dus geen zaad en bloeit daardoor extra lang. Op droge doorlatende grond zou ze ook jarenlang moeten kunnen leven. Het is de kruising die David Tristram maakte van twee van onze favorieten: D. obscura x D. grandiflora, de kleur zit er tussenin. De vertakkende bloemstengels heeft ze van D. obscura.
Rucola is een heerlijk kruid dat bij bijna alle Italiaanse gerechten en elke pasta past.
Over pizza of pasta strooi je er een pittig fris laagje gesneden rucola blad op net voor het serveren.
Het groeit wild in de oude stadswal van Maastricht en bij ons bovenop de bijenstal.
Als je niet in oud Maastricht of Aalbeek woont beter een paar uitplanten en laten verwilderen.
Terra Nova krijgt de smaak te pakken en hun introducties worden ook alsmaar beter. Dit is een dwerg, echt heel laag en met een heel geschikte heerlijke kleur.
De petalen verkleuren van banaan geel naar maan geel.
Zeer laag, dus ook geschikt voor potten of border randjes.
Echt snoepgoed deze.
Nieuwe introductie uit 2012 van onze gewaardeerde bondgenoot Marco van Noort.
Zijn nieuwigheden nemen we meestal gretig op in ons sortiment.
We zijn benieuwd hoe deze zich verhoudt tot Echinacea 'Hot Papaya', die andere dubbele rode.
Deze begint wel heel erg lekker diep rood en ik zou het, geloof ik, prima vinden als ze daarna niet dubbel werd.
Vlammenwerper is een wat harde naam voor deze vooral erg zoet geurende zonnehoed.
De plant vertakt sterk. Bloeit als een van de eerste en een van de laatste zonnehoeden met 9 cm brede bloemen.
Het oranje wordt door een roze waas doorschenen.
Nieuw sinds 2011 en ook al zo heerlijk rood.
Dit is een forse plant met grote bloemen.
Uiteindelijk verkleuren ze een beetje naar pompoen oranje.
Plant een vulkaan.
Bijzonder van vorm en kleur. Vroeg bloeiend met een hard gestoken oranje dat niet verbleekt zoals bij sommige cultivars.
De eerste, mooiste en sterkste dubbele oranje. Ze heeft goed vertakkende stelen, een vol hart en lange afhangende bloemblaadjes.
Ook weer een Nederlandse vinding van Arie Blom. Goed gedaan Arie.
De naam is juist. We gaan dus weer veel te weinig hebben van deze.
De gevulde bloemen met afhangende lintbloemen beginnen oranje en verkleuren naar zalm.
Gezond en groeikrachtig.
Nog zo'n fantastische kleurdoorbraak die mogelijk werd dankzij kruising van drie soorten waaronder de witte E. purpurea 'Alba' en de gele E. paradoxa.
Tot 12 cm grote gele geurende bloemen die bleker worden naarmate ze ouder worden. Stevige stengels.
In de loop van de zomer dus crème, citroen en ander geel door elkaar.
Zet je geelvrees aan de kant en plant deze eens naast Perovskia.
Echinacea 'SunSeekers Rainbow'
Dit is misschien wel de ontdekking van 2020.
Ze bloeit zeer rijk en lang met semi-dubbele bloemen en verkleurt van roze naar oranje op vrij korte stelen.
Bovendien omringt ze zich met een heerlijk zoete honinggeur.
Ik ben niet zo van de cultivars die in series worden uitbracht met de bedoeling de markt volledig te domineren. Dus meestal mijd ik ze dan integraal. Maar de 'SunSeekers' serie heeft twee zulke geweldige toppers dat ik ze niet kan negeren. 'Rainbow' en 'Salmon' bloeien zo ontzettend uitbundig en kleurrijk dat ze de meeste concurrenten ver achter zich laten. De half gevulde bloemen verkleuren van crème oranje-geel naar roze.
Mijn laatste nieuwe liefde.
Deze gezaaide Echinacea heeft elegant afhangende lintbloemen; als een hula rokje.
Ze heeft een natuurlijke sprookjesachtige uitstraling, eerder zachtaardig, subtiel, tussen al dat kleurgeweld van de nieuwe zonnehoeden.
Maar daarom juist bijzonder.
Deze wildvorm met zijn onverwachte kleur heeft de weg vrij gemaakt voor nog veel meer spannende kleuren in de nieuwe kruisingen.
Echinacea paradoxa heeft blijmakende fijn afhangende smalle bloemblaadjes.
Wij vinden dit natuurlijk al lang prachtig.
Een fijne lage in een zoete geur en dito lieflijke kleur.
'Hope' is speciaal ontwikkeld ten bate van de Susan G. Komen Foundation voor onderzoek naar borstkanker. Een deel van de opbrengst gaat naar deze foundation. Erg veel is dat niet de aanschaf is geen excuus om je giften aan het kankerfonds te staken.
Maar het is wel de beste zacht roze cultivar.
Dit is een oud en ervaren zaairas, daarom zijn de planten redelijk, maar niet perfect uniform, met name in hoogte kunnen ze wat verschillen.
Zaailingen zijn meestal wel iets standvastiger dan gestekte zonnehoeden,
De witte bloemen met hun geeloranje hart hebben gegarandeerd dezelfde sterke uitstraling. Het is een goed oud ras.
Zeker zo aristocratisch, als de bloem eenvoudig is. Een zeer bruikbare plant voor de volle zon.
Ze noemen het een ster, of is het een ijsbloem?
Wij denken dat je deze plant nodig hebt omdat je er zulke geweldige composities mee kunt maken.
Voegt betrouwbaar lang iets toe aan je compositie. Zelfs in de winter, als ijsbloem nog van waarde.
Knip ze dus in het voorjaar.
Deze 'schijn-distels' zijn vanwege hun afwijkende bloemvorm zeer nuttig als textuurplant.
De bij 'Taplow Blue' 5 cm grote, dikke, kogelronde bloemen voegen verwondering toe aan je combinaties.
In de bermen langs de lavendelvelden van de Alpes de Haute Provence en ook verder landinwaarts naar het oosten zie je ze wel vaker, die prachtige blauwe Echinops.
Mijn favoriete heemplant heeft het in onze wilde berm wat lastig vanwege de voor haar te rijke grond. Op wat schrale zandige grond doen ze het beter. Bij ons worden ze wel reusachtig groot. Ik zag ze de buurt van Namur in grasland waar ze maar 20 cm hoog werden.
Op open plekken kan ze goed uitbreiden.
'Sweet Scarlet' is een zelfbestuivende Oekraïense selectie met wat grotere en veel zoetere vruchten dan de wildvorm.
Deze zeer winterharde struik bindt stikstof uit de lucht en kan daarom op elke grond groeien.
De vruchten rijpen in juli en kunnen rauw worden gegeten, maar worden meestal verwerkt tot jam.
Ze vormen een dicht gewas en zijn daarom ook geschikt als haagplant.
Deze van oorsprong Aziatische plant bindt stikstof. Daar profiteren andere planten in hun omgeving van mee. Ze zijn goed winterhard het grijze blad loopt al vroeg uit.
Begin april verschijnen de onopvallende maar sterk geurende bloemetjes.
'Hidden Springs' is een snelgroeiende Amerikaanse selectie. De besjes kunnen rauw worden gegeten. Een bijzonder ingrediënt voor salades.
Ze is zelfbestuivend, maar combinatie met een andere cultivar geeft meer opbrengst.
'Jewel' is een selectie met wat grotere eetbare, zoete aromatische besjes die vanaf september rijpen. Ze is bladverliezend, maar loopt al vroeg uit met glanzend zilver blad.
Haar kleine, heerlijk geurende bloemetjes zijn erg geliefd bij bijen.
De wortels leven in symbiose een een stikstofbindende bacterie waardoor de bodem wordt verrijkt.
Een voedselbossers favoriet.
Een orchidee met een enorm verspreidingsgebied maar bij ons toch schaars en beschermd.
Ze houdt van vochtige kalkrijke grond zoals je ze in duinmoerassen en de kalkmoerassen bij Brussel wel tegenkomt.
Iets echt bijzonders voor je vochtige plekje.
Deze Griekse reigersbek is ook bij ons winterhard mits ze een plekje in de rotstuin, of op doorlatende, niet te natte grond mag staan.
Ze heeft heerlijk fijn geveerd grijs-groen blad en van voorjaar tot het eind van de zomer zomer geurende, zacht gele, bijna witte bloemetjes.
Een mediterraan pareltje.
Fijn geveerd, iets grijs blad.
Helder witte bloemen met een zwart-purperen tekening.
Lekker laag zodat je ze voorin de border goed kunt bewonderen.
Vooral die tekening in de bloem.
En dat blad.
Wat zachter van kleur dan 'Big Blue'. De schijnbloem, het 'sterretje', eigenlijk zijn het steunblaadjes, is groter en fijner gesneden.
Het zijn gemakkelijke, betrouwbare vaste planten. Als het blad na de bloei geel wordt mag je het helemaal wegknippen. voor de winter loopt het weer uit.
Eryngium is super en het is leuk dat het sortiment nu in beweging komt.
Een ingetogen, maar excellente textuurplant uit de Amerikaanse tallgrass prairies. Geschikt voor droge zonnige borders. Het lange gladde spits getand blad vormt flinke rozetten en lijkt inderdaad op dat van agave.
Ze bloeit met groen-witte bolle schermpjes van 1,5 cm op een lange stevige, vertakkende steel en is prima winterhard.
Een bijzondere, wat mysterieuze sfeerplant.
Kruisdistels behoren tot een van mijn favoriete geslachten. Met de toevoeging van Zuid Amerikaanse soorten gaat een nieuwe wereld open. Deze lijkt een soort mini uitvoering van Eryngium pandanifolium. ze is in alles fijner, maar heeft ook spits, yucca achtig blad en vertakkende bloemstengels met rode, in dit geval klein, maar fijne bloemhoofdjes. Ze verdraagt al jaren de winter in kleine potjes buiten op ons kweekveld hoog in de Aalbeekse bergen.
In 2001 maakten we voor het eerst kennis met de verbluffende Eryngium pandanifolium. 'Physic Purple' voegt daar nog wat kleur aan toe met haar purperen bloemhoofden. Ze is gigantisch, spectaculair en bijzonder. Spits zwaardvormig blad met daaruit zeer lange vertakkende bloemstengels.
Wel een beetje op het randje wat winterhardheid betreft, maar -12 zou ze moeten doorstaan.
De lang verwachtte opvolger van 'Jos Eijking' ('Saphire Blue') die iedereen zo bewonderd heeft in de border bij onze winkel.
Gevonden in Preston, Lancashire, met wat grotere en misschien wel nog blauwere bloemen doet 'Big Blue' zeker niet onder voor de al zo fantastische 'Jos'.
Even sterk, betrouwbaar vast en combineert met alles.
Een van mijn allerliefste planten.
Eryngium x zabelii is de kruising van Eryngium alpinum x bourgatii met typisch veel grotere bloemhoofden dan beide ouders. Deze nieuwe werd gevonden door kwekerij Arends uit Ronsdorf.
'Violetta' heet zo vanwege het vleugje purper in de donkere stengels en bloermkroon.
Dat maakt ze misschien wel de donkerste van allemaal.
Een reusachtige landschapsplant voor de grotere tuin. Grote witte wolken in de nazomer. Subtiel, groots en heerlijk makkelijk en onderhoudsarm, precies wat je nodig hebt in een grote tuin.
Bijen hebben hier een bijzonder late dracht aan.
Geweldig materiaal voor grootse composities.
Een zeer makkelijke plant met veel impact. Fors, sfeerbepalend en standvastig maar ook compact en bloeirijk. Met dank aan Piet Oudolf voor de introductie in 2013.
Als in het najaar deze wolken op kleur komen brengt dat de tuin in een heel andere fase en sfeer. Het verrast me elk jaar weer aangenaam hoe alles ongemerkt ingrijpend veranderd.
Als je er plaats voor hebt; planten.
Een mooie Amerikaanse vondst die nu bijna 25 jaar geleden in een enorm tempo terrein heeft veroverd en in 2003 vaste plant van het jaar werd. De stengels en het blad zijn diep chocolade bruin. Met name in de zon is de bladkleur heel uitgesproken. Maar zelfs in de diepe schaduw is ze nog indrukwekkend.
De bloemen zijn tamelijk onbeduidende witte knopjes maar ze zorgen wel voor contrast. Knip ze gerust een keer half terug in de zomer het gaat vooral om het blad van pure chocolade.
Zeer donkerbladige vorm gevonden door medewerkers van Nottcut's Nursery, als sport van Euphorbia 'Redwing'.
Ook heel mooi in de winter als de kleurkracht zich samenbalt.
In het vroege voorjaar verschijnen de abrikoos oranje groene bloemen die gedurende de zomer, dus ook na de bloei aantrekkelijk blijven.
Echt wel de aller donkerste.
Een mediterrane tuinplant voor goed doorlatende grond op een zonnige plaats. Bij gunstig weer ontwikkelen de lange bloeistengels zich vanaf januari snel. De dikke bolle schermen kunnen in februari al zichtbaar worden.
Een grote groep van drie planten en gunstig weer vormen de grootst denkbare rijkdom.
Liggende stengels met sierlijk stevig blauw-grijs blad in kransen rondom de stengel.
De bloei is overbodig, dit is een superieure bladplant voor droge zonnige plekjes.
Ze is sterk en makkelijk. Je mag haar elk moment diep terugsnoeien.
Een van onze Corsica trofeeën. Er volgen meer.
Deze lage kruipende soort heeft fijn en donker naaldvormig blad. De geurende bloemen beginnen geelgroen en verkleuren naar rood, de schutbladeren zijn geelgroen. Een van de kleinste in het geslacht die van zich afbijt door goedaardig te woekeren. Er vormt zich snel een vrij dichte zode die echter buurplanten niet hindert. Ze groeit op de armste en moeilijkste plaatsen waaronder droge schaduw nog gemakkelijk weg.
Deze bevelen wij aan voor droge moeilijke plekken waar anders niets meer wil groeien. De stolonen kruipen zelfs op de ongunstigste plekjes nog gestaag maar niet problematiisch verder.
Het blad ontwikkelt zich na de geurige bloei eind april en wordt in het najaar intensiever rood.
De bloemen hebben een sterke, heerlijk zoete geur.
Deze is opmerkelijk, de 'reuzenvorm' van die lage kruiper die gaat waar geen enkele andere plant gaan kan: de droge schaduw. Vorst deert ze niet.
Zo hoog opgaand worden het van die lekkere geurende bollen.
De foto is gemaakt in maart in 'Jardin D'Enteoulet'.
Zodra de uit Bhutan, Tibet en het zuidwesten van China afkomstige in onze tuin bloeit wordt iedereen daar hebberig van.
'Beauty Orange' heeft donkergroen - bronskleurig blad en fel oranje schutbladeren.
Ze breidt zich vrij snel uit maar is gemakkelijk binnen de perken te houden.
Wees voorzichtig met het melksap: Niet in ogen wrijven!
Uit het wild in de buurt van Nice, natuurlijk.
Maar evengoed bijzonder sterk en winterhard. Bloei van begin zomer tot herfst.
Misschien wel de allersterkste en beste wolfsmelk van allemaal maar wel soms kortlevend.
Geef ze de ruimte, ze groeit breed uit. Het fijne naaldvormige blad knip je in het voorjaar diep terug.
Iedereen moet deze geweldige gele wolkjes planten.
Een kruising van twee door bijna heel Europa voorkomende soorten (Euphorbia waldsteinii x E. cyparissias). Beide sterk, makkelijk en geschikt voor elke standplaats inclusief droge schaduw. Goed vast, winterhard en gezond.
Ze mag na de bloei of in de herfst teruggeknipt.
Vormt bij ons een contrasterend duo met zwarte Helleborus. Heerlijk.
Een van mijn absolute favorieten wellicht vanwege intensieve kleur, dat fantastische blad en haar imposante verschijning.
De koninginnepage is er net zo dol op.
Met de traag brandende stengel bracht Prometheus het vuur dat hij van de goden gepikt had onder de mensen.
Het blad sterft soms in de zomer af om in de herfst weer op te komen.
Uitstekend winterhard op Corsica, Kreta, Menorca en bij ons.
Ferula gek als ik ben plan ik mijn vakanties rondom hun mogelijke groeiplaatsen. Als ik ze dan ontdek raak ik buiten zinnen. Tussen Barjac en Alès vond ik een paar prachtige populaties van deze superplant.
Het is een van de makkelijkste, heel spectaculair met haar purperen stelen en knoppen die zich spannend en traag afrollen. Dat donkergroene loof en dat bijzondere geel, beter kan ik mijn passie helaas niet uitleggen. Ze is bovendien goed vast.
Deze Deense cultivar afkomstig van het gelijknamige eiland is een van de best rijpende en lekkerste vijgen voor ons klimaat.
De tot 6 cm lange geel - bruine vruchten hebben heerlijk sappig rozerood vruchtvlees.
Prima winterhard bij ons. In strenge winters vriezen de puntjes mogelijk wat in maar ze komt altijd sterk terug.
Prachtig diep gesneden klassiek vijgenblad.
'Desert King' is in 1930 gevonden in Californie. De originele herkomst is onbekend.
Ze is zeer goed van smaak, barst niet en geeft betrouwbaar zeer zoete 'Breba' vruchten. 'Breba' is oogst in de vroege zomer van klein overwinterde vruchtjes. Daardoor lijkt het alsof ze tweemaal draagt
Het is een zeer winterhard, goed groeiend, productief ras met uitstekende vruchtkwaliteit.
'Gouddruppeltje' wordt ook wel 'Honingdruppeltje' genoemd naar de zoete smaak van het vruchtvlees.
De vijgen van ±100 gram rijpen in september en oktober.
Ze is compact en traag groeiend, kan dus ook in pot worden gehouden.
Prima winterhard en zelfbestuivend.
Deze rijkdragende, goed winterharde, zelfbestuivende vijg is van het 'Breba' type. (Breva in het Spaans). Dit betekent dat zeer kleine vruchtjes aan de stuik overwinteren die in het voorjaar uitgroeien en in de zomer rijpen. Dat wekt de indruk van een tweede oogst maar het is in feite de naoogst van het jaar ervoor, De voorjaarsvruchtjes zijn vaak wat minder zoet.
'Twotimer' heeft zeer zoete, rood-bruine peer- of banaanvormige vruchten die niet barsten.
Deze in 2010 door Michael Nobles als mutant van `Violette de Bordeaux` gevonden dwergvorm is zeer geschikt voor de wat kleinere tuin en kan ook in pot worden gehouden.
Ze heeft heerlijk, grillig gelobd vijgenblad.
Vanaf september geeft ze een goede opbrengst donkerpurperen vruchten. Na een milde winter kan ze twee keer dragen.
Zelfbestuivend en goed winterhard.
Een oud ras uit de tijd van Louis XIV met middelgrote bruin-rode vruchtjes en rood vruchtvlees dat, zoals de naam al aangeeft, twee keer kan dragen. Bij ons rijpen de overwinterde vruchtjes alleen na een zachte winter. (Dat zou maar eens elke winter kunnen worden.) Vanaf het voorjaar worden nieuwe vruchtjes aangemaakt die vanaf september rijpen dot grote dikke bolronde vijgen. De struik zelf is prima winterhard. De beste opbrengst mag je op een warme plek verwachten.
Deze vrij late vijg rijpt vanaf oktober.
Maar de overwinterde Breba vruchten kunnen op een warme plek na een milde winter in augustus rijpen.
De zoete aromatische vruchten zijn kastanje-bruin, het vruchtvlees is diep rood.
Zelfbestuivend en goed winterhard.
'Perretta' is een geweldig ras voor ons klimaat. De meeste vijgen verliezen in de winter de vruchten die tijdens het najaar zijn aangemaakt. Na een milde winter rijpen die van 'Perretta' in de zomer waarna ze in het najaar nog een keer kan dragen. Ze heeft grote peervormige vruchten met luchtig dieprood vruchtvlees. Het best draagt ze voor een warme muur op het zuiden.
Ze heeft bovendien sierlijk diep ingesneden vijgenblad.
'Précoce de Bordeaux' is een fors uitgroeiende struik die zonder snoei wel 6 meter hoog kan worden. Ze geeft vroeg (vanaf eind juli) kleine, bijna zwarte vruchten met zeer zoet sappig rood vruchtvlees met een vleugje aardbeiensmaak.
Ze is zeer vroeg, zeer productief en zeer winterhard.
Snoei in het voorjaar oude takken die hebben gedragen weg.
'Smokey' heeft nog iets donkerder blad dan de bronsgroene Foeniculum vulgare var. rubrum.
Dat donkere blad vind ik net iets aangenamer voor mijn vasteplanten borders.
De smaak is gelijk aan die van gewone groene venkel. Heel vaak gebruiken we het niet in de keuken, dus dan kan het maar beter ook een beetje sierlijk zijn.
Sierlijk bronsgroen blad en vrolijke vaasvaardige schermen, maar vooral ook een groente of keukenkruid. Alle delen van de plant zijn te gebruiken. Als vaste plant vervangt ze voor de gemakkelijke tuinier en minder kritische cuisinier de eenjarige dille, die aanzienlijk meer aandacht vraagt. Ze zaait zich als je de uitgebloeide schermen laat staan, rijkelijk uit.
Plant je ze niet voor jezelf, doe het dan voor de Koninginnenpage. Haar rupsen zijn dol op het loof.
Deze bijzondere witte aardbei met rode zaadjes is terug gekweekt uit een originele kruising tussen Fragaria chiloensis x virginiana. Dicht bij wild dus, geen manipulatie.
Ze maakt veel lange ranken die je het beste af en toe weghaalt.
Zeer zoet en aromatisch met een lichte ananassmaak.
Een tikkeltje vreemd maar wel heel lekker.
Aromatische wilde bosaardbei met een wat grotere langwerpige vrucht.
Een voor bosaardbei relatief rijk dragende variëteit.
Bruikbaar als bodembedekker onder bijvoorbeeld een fruitboom of langs randjes. Maar mag natuurlijk ook in de moestuin..
In het voorjaar ranken weghalen als je netjes wil telen.
Een soort doordragende geel-witte bosaardbei met een voortreffelijke smaak.
Zeer groeikrachtig en gewillig bloeiend.
Haal voor meer productie wel wat ranken weg en stek het tweede jaar van de ranken nieuwe planten voor oogst het derde jaar.
Laten verwilderen kan ook.
Alleen vogels zien er niets in.
'Meidrank' zeggen de Walen vanwege de frisse voorjaarsdrank gemaakt met het blad en de bloemen. Het is bovendien een traditionele (ouderwetse) makkelijke bodembedekker voor de niet te droge diepe schaduw. Zet ze maar in vergeten hoekjes onder de struiken.
Wanneer Asperula wordt gedroogd neemt de hooi-geur toe, de stof die dat veroorzaakt heet cumarine (in grote hoeveelheden giftig). Een bosje aan het hoofdeinde helpt dankzij dat stofje bij het inslapen.
Compact met diep donker blad.
Alweer een nieuwe cultivar die we uit moeten proberen. Reken er op dat dit geen erg standvastige plant is behalve op zeer droge warme plekjes.
Weelderig maar wispelturig.
Eindeloos lang bloeiend.
Knippen doet ze altijd goed Ze gaan daarna weer snel nog rijker bloeien.
Bijna niemand kan deze pakkende combinatie weerstaan van bruinrood blad en donker-roze bloemen. Tot diep in het najaar blijven de bloemen komen. Maar dan zou je ze eigenlijk beter niet planten. Weer en wind kan hun levenskaars danig doen dansen. Het geheim is: winterklaar maken in de zomer. Je moet ze een of meer keren in de zomer terugknippen om ze steviger te maken. Ze gaan dan snel weer bloeien.
De eerste, dus originele, spectaculair donkerbladige introductie van de jaren negentig.
Als kleur is het een spectaculaire doorbraak, deze picotee onder de Gaura. Het feestelijke roze-rode randje maakt het voor mij een beetje bont. Maar de donker purperen knoppen en rijke bloei maken meer goed dan je lief is.
Gevonden door Hardy's en in 2008 op Chelsea geïntroduceerd.
Knip Gaura allemaal regelmatig terug ook al zijn nog niet helemaal uitgebloeid. Daarvan worden ze voller en gaan ze nog rijker bloeien.
In het prachtige l'Aquila (Abruzo) kreeg ik na het eten in een restaurant een bijzonder bitter drankje: Liquore Genziana gemaakt door de moeder van de eigenaresse.
Helaas kwamen we tijdens onze wandeling de dag erna net niet boven de vereste 1200 meter. In de Pyreneeëntroffen we haar wel.
Het is een echte bergplant die het hier ook prima doet.
Het gerimpelde blad lijkt een beetje op dat van Hosta. Ze maakt een lange penwortel.
Geranium is de ruggegraat van de romantische tuin. Ze zijn betrouwbaar en vragen weinig verzorging.
'Ann Folkard' is een indrukwekkende plant met een waanzinnige kleur bloemen. Het blad loopt geel uit om aan het eind van het voorjaar traag groen te worden, de bloemen verkleuren van licht naar donker paars. Ze groeit breed uit maar wortelt niet verder buiten het hart. Het is een kruising van G. procurrens x G. psilostemon.
Boem!
Een blauwe bom.
Met fantastische donkere aders bovendien.
Het blad komt tot 40 cm, de bloemen steken daar nog 20 cm bovenuit.
De tuingeraniums vormen de ruggengraat van je tuin; je hebt er geen werk aan en raakt ze nooit kwijt.
Opnieuw een opvallende psilostemon kruising maar dit keer zonder de meisjesnaam.
Het is een relatief laag blijvende en rijk bloeiende vorm.
Makkelijk als ze eenmaal vaststaat.
De naam is een verbastering van "M'as tu vue?" Als ze eenmaal bloeit is dat vanzelfsprekend.
Een heerlijke nog tamelijk nieuwe dubbele met een subtiel purperrood hartje en fijne adertjes in de bloem.
Nederlandse vinding van Jan Verschoor.
Kan na de bloei wat uitputting vertonen in de vorm van meeldauw, geen probleem, tot de grond terugknippen en er verschijnt snel weer fris nieuw blad.
Heerlijk elfachtig.
Heerlijk glanzend, diep donker purper blad en grote helder blauwe bloemen.
Geen harde groeier en als ze moe is van al dat trage groeien en dan ook nog bloeien wil ze wel eens ten prooi vallen aan wat meeldauw. Dat is gewoon een teken van uitputting en gaat vanzelf weer over.
Zeer aansprekend, maar niet zo heel gemakkelijk.
Hetzelfde geurende blad met rode herfstkleur als bij 'Biokovo'.
'St Ola' is een langer zuiver wit blijvende vorm en heeft wat grotere bloemen met overlappende bloemblaadjes.
Er bestaat geen heilige met deze naam, vermoedelijk wordt de koning der Vikingen Olaf bedoeld die in 1033 in Schotland overleed en aan wie daar zelfs een kerk werd geweid.
Heet en zonnig geplant is dit een super ding. Net als de soort, heel heftig in een korte zeer rijke bloeiperiode.
Je mag ze terugknippen na de bloei, maar dan gaan ze niet herbloeien. De plant verjongt er wel van en krijgt fris nieuw blad.
Een explosieve border beauty zonder weerga.