Heerlijk tweekleurig is deze compacte nieuwe bladverliezende Agapanthus. Ze bestaan in allerlei maten van dwerg tot reusachtig. Deze is met 70 cm heel fijn als potplant.
Bladverliezende cultivars zoals deze maken aanzienlijk meer kans in de volle grond te overleven. 'Twister' verdraagt tot -15 en met wat winterdek zelfs nog meer.
Een frisse wind voor je tuin.
Een best redelijk vorstbestendige, bladverliezende en zeer hoge vorm met een bijzondere aristocratische kleur. De bloemen zijn bij warm weer wit met een roze zweem. Als het kouder wordt worden ze meer roze.
Strenge winters evenwel toch iets dekken.
Ook mooi in potten, dan in de garage te overwinteren.
De donkerste ooit gezien.
Vooral de knoppen zijn heel donker.
Lekker hoog ook.
Bladhoudend, dus wel in pot en in de garage overwinteren. Milde vorst verdragen ze daar prima.
De bloemen zijn steriel, zodat er geen zaad wordt gevormd en ze dus lang bloeien.
Plant een panter in je pot.
Vanwege de rangorde der zinnen heeft deze ogenschijnlijk nog meer citroengeur dan gewone verveine die al meer naar citroen geurt dan citroen zelf. De ogen gaan immers voor de neus. Deze geelbladige vorm prikkelt de zinnen nog meer dan we tot nu toe voor mogelijk hielden.
Ze proberen in de winter hun blad te houden. Meestal valt dat einde van de winter toch af. Zodra het warmer wordt lopen ze snel weer uit.
Officieel geen ijzerhard, wel ijzersterk.
Dit geschenk van de goden uit Chili is mijn kampioen citroengeur.
Het blad ruikt meer naar citroen dan citroen zelf naar citroen geurt. In Frankrijk heet ze Verveine, Italianen noemen haar Limoncello.
Zet ze ergens waar je in het voorbijgaan een blaadje kunt meepakken. De minuscule witte bloemetjes in schermen zijn net wolkjes. Knip naar hartenlust, dit schatje groeit en bloeit maar door.
Ze mag dan ook veel meer water en voeding dan je zou denken.
Omdat in de supermarkt altijd zo gemeen de worteltjes er af zijn gesneden: Het echte citroengras uit de Aziatische keuken als plant.
Citrus geur met een vleugje roos.
In Thailand is het bijna een onkruid maar ze moet bij ons als potplant worden gehouden
Vochtig en zo warm mogelijk in de zomer, droog overwinteren rondom 00C.
Deze Echium uit Madeira is misschien wel de meest spectaculaire van het geslacht. Ik ben al vele jaren jaloers op tuiniers in Californië die ze in hun voortuin hebben. Dat heet in onze kringen 'climate envy'. Bij ons is deze is helaas echt niet winterhard dus je moet haar binnen overwinteren. Maar ik vind haar die moeite waard. Ze is bladhoudend, dus in een wintertuin of serre ook nog charmant.
Ze mag in het voorjaar worden teruugeknipt zodat ze mooi vol en compact blijft
Al jarenlang zien we voornamelijk in zuidelijke landen dit onschuldige fijne bloemetje groeien tussen de kieren van een oude trap, of in een muur. Het kwartje is eindelijk gevallen: Dit is eindeloos bloeiend super fijn muurspul.
Ze is vast, maar wel wat vorstgevoelig. Normale winters kan ze aan.
Mijn excuses dat we je dit zo lang hebben onthouden.
Siertuin en moestuin ontmoeten elkaar in het midden zonder concessies te doen. Ze kan zo in je border of je vrolijkt er je moestuin mee op.
De bloemen van deze bodembedekker zijn geweldig als het je kleur is en de vruchten smaken fantastisch als je van aardbei houdt.
Het is een win-win plant, ook erg leuk in potten.
Dit is een in Nederland ontwikkeld zaadvast zaairas.
De bloemen zitten aan lange stelen die hoog boven het blad uitsteken en hebben een heerlijke appelbloesem kleur.
Pas als de vruchten gaan rijpen gaan ze hangen.
De vruchten hebben een bijzonder aromatische smaak.
Een heerlijke plant ook in pot.
Deze splinternieuwe kruising is geselecteerd op smaak en schoonheid. Het is een doordragende aardbei met halfgevulde bloemen die boven het blad uitsteken, lang sierlijk blijven en vervolgens snel smakelijke vruchten voortbrengen.
Als je ze in pot zet hangen de vruchten over de rand.
Een hele zomer kersenbloesem op je terras.
Compact met diep donker blad.
Alweer een nieuwe cultivar die we uit moeten proberen. Reken er op dat dit geen erg standvastige plant is behalve op zeer droge warme plekjes.
Weelderig maar wispelturig.
Eindeloos lang bloeiend.
Knippen doet ze altijd goed Ze gaan daarna weer snel nog rijker bloeien.
Bijna niemand kan deze pakkende combinatie weerstaan van bruinrood blad en donker-roze bloemen. Tot diep in het najaar blijven de bloemen komen. Maar dan zou je ze eigenlijk beter niet planten. Weer en wind kan hun levenskaars danig doen dansen. Het geheim is: winterklaar maken in de zomer. Je moet ze een of meer keren in de zomer terugknippen om ze steviger te maken. Ze gaan dan snel weer bloeien.
De eerste, dus originele, spectaculair donkerbladige introductie van de jaren negentig.
Een zeer compacte, lage witte vorm van de eindeloos brandende kaars van Lindheimer.
Ook geschikt voor potten en bakken.
Knip de vleugels van deze duif tijdig even terug als ze je lief is. Ze bloeit binnen een paar weken weer verder.
Je zou er spontaan trouwplannen van krijgen.
Als kleur is het een spectaculaire doorbraak, deze picotee onder de Gaura. Het feestelijke roze-rode randje maakt het voor mij een beetje bont. Maar de donker purperen knoppen en rijke bloei maken meer goed dan je lief is.
Gevonden door Hardy's en in 2008 op Chelsea geïntroduceerd.
Knip Gaura allemaal regelmatig terug ook al zijn nog niet helemaal uitgebloeid. Daarvan worden ze voller en gaan ze nog rijker bloeien.
Hoewel deze tropische verwant van de heggerank gezonde eetbare knollen produceert koesteren we deze toch vooral om haar sierlijke blad.
Je moet ze vorstvrij overwinteren.
Groente voor potten dus.
Zoete aardappel is een tropisch gewas, de knollen moeten binnen worden overwinterd.
In bloei komen ze bij ons niet. We vinden ze vooral leuk in pot vanwege hun blad samen met andere bladplanten zoals Pennisetum x advena 'Rubrum'.
Ze gaan heerlijk overhangen en produceren een bladwaterval en als het meezit ook nog een eetbare knol.
De knol van deze amusant sierlijke potwoekeraar ontleend haar zoetheid aan inuline. De zelfde suiker al we in aardpeer aantreffen. Inuline wordt snel afgebroken, is niet dik makend en verdraaglijk voor suikerpatiënten.
En dat bronzen blad? Heel aardig toch in pot.
Deze kuiflavendel heeft bijna zwarte bloemen en roze vlaggetjes. Zde geurt net als de rest heerlijk fris, een beetje zurig.
Kuiflavendels houden niet van kalk en zijn vorstgevoeliger dan gewone lavendel.
Geef ze een beschut plekje of zet ze in een pot.
Wanneer je af en toe uitgebloeide bloemetjes wegknipt kunnen ze maandenlang bloeien.
Een van de vele recente kruisingen van Lavandula viridis met stoechas en soms pedunculata die allemaal kunnen door- of herbloeien. Grijsbladig met helder violette vlaggen.
Zoet-zuur van geur.
Een heerlijke roze met grijs-groen blad.
Tamelijk dikke bolle aren en korte brede vlaggen op lange stengels.
Af en toe uitgebloeide bloemen wegknippen voor herbloei.
De meest opgeruimde donker paarse hybride cultivar die er is. De vlaggen zijn donker roze tot violet. Ook dit is een hybride van L. stoechas x L. viridis. Het harige groene blad duidt daar op. Gevonden door Marilyn en Ian Wightman in Nieuw Zeeland in de jaren 90. De grote overtocht maakte deze plant nog maar tamelijk recent. Winterhard zijn ze allemaal alleen in milde winters.
Knippen na de eerste bloei geeft herbloei.
En nog een nieuwe introductie, vermoeiend gewoon de veelzijdigheid van kuiflavendel, maar wel lekker; voor elk wat wils.
Deze keer witte vlaggen met paars -blauwe bloemen. Het zijn bijna allemaal kruisingen van Lavandula viridis met Lavandula stoechas, dit keer goed te zien aan de witte vlaggen.
Knip ze na de eerste bloei half terug voor herbloei.
Een 'speciaaltje' deze...
Dat is hem dan, de rode lavendel waar we eerst jaren geruchten over hoorden. Het bleek er een te zijn die we onder de naam 'Kew Pink' ook al jaren in de collectie hadden. Zo zie je maar hoe planten veranderen wanneer hun naam veranderd. Lichtgroen blad, bloemen rood en vlaggen roze. Wat gevoelig voor botrytis onder koude vochtige omstandigheden. In de zomer bijzonder mooi. Deze werd in het wild gevonden in Zuid Spanje. Niet winterhard. Houdt van zuur!
Grijs filigrein, varenachtig blad waarboven op lange stelen de hele zomer en zelfs in de winter nog, donker paarse bloemen verschijnen. Het is de charmante kruising van Lavandula pinnata x L. canariensis.
Helaas niet winterhard, maar makkelijk binnen te overwinteren. Zelfs dan maakt ze nog bloemen.
Super-de-luxe potplant. Heerlijk blad, alsmaar bloemen.