Mijn favoriete basilicum met die echte zuidfranse geur en smaak voor pistou.
Fijnbladig, compact en uniform.
We maken er in de ook wel thee van.
Comme chez nous en Provence.
Superdwerg met zeer geconcentreerde heerlijk zoete smaak in heel fijn klein blad.
Op de tuintafel in een potje.
Topjes fijnknippen boven je tomaten boterham.
Een compacte, fijnbladige vorm met purperen topjes en bloemknoppen.
Ideaal voor een pot op je tuintafel.
De heerlijke geur komt overeen met 'Genovese' maar dan sterker met een vleugje kaneel.
Het donkerrode blad is zwaar gekroesd en ingesneden. Geur en smaak zijn iets dropachtig. Vaak krijgen roodbladige rassen op den duur een terugval naar groen. Bij 'Purple Ruffles' bedraagt die terugval op het moment ongeveer 4% van het bladoppervlak.
Verbeterde 'Dark Opal'; het blad is dieper rood en het rood is stabieler.
Plant deze niet voor de sier, daarvoor kun je beter Shizo of Japanse peterselie planten.
Want rode basilicum is minder sterk dan groene.
Plant deze als je heerlijke rode reepjes door je salade wil.
De citroengeur is aangenaam maar subtiel aanwezig bij deze redelijk stevige echte basilicum met een twist.
De geur lijkt op die van Citrus bergamia (van de Earl Grey thee) of bergamot.
Het blad is een beetje mat grijsgroen.
Een ouwe trouwe al, een klassieker.
Een van de beste voor de Thaise keuken.
Thaise basilicum heeft een heel andere geur en ook andere toepassingen dan de Genovese types.
De smaak is kruidig, gepeperd, anijs.
We gebruiken ze graag in groente curry's met kokosmelk, knoflook en chilipepers.
Een supersterke en makkelijke nog vrij onbekende hopmarjolein.
Uitstekend winterhard, probleemloos in de volle grond, maar ook prima in pot.
Heerlijk sterk van geur maar misschien te mooi om te eten.
Een geweldige, welriekende fee.
Een Origanum voor de beestjes en de bloemetjes, rijk en lang bloeiend en goed voer voor nuttige insecten.
We kennen Origanum laevigatum als een soort met wat langgerekte open aren. Bij deze selectie is de bloei veel voller.
Dit is een waardevolle sierplant die zelfs als snijbloem inzetbaar is.
Een subtiel geurtje, maar niet voor je keuken dus.
Dit is verbeterde oregano met precies diezelfde heerlijke zoete geur.
Verschil is: Deze kan beter tegen de kou en nattigheid en groeit meer opgaand zodat je er meer oogst van mag verwachten.
Probeer ze door regelmatig knippen van de bloei te houden, dan bijven ze groeien. Uiteindelijk kun je de bloemetjes ook gewoon drogen als wintervoorraad.
Ik gebruik de meeste kruiden vers, maar majoraan gebruik ik liever gedroogd.
De witte vorm van de bij ons inheemse marjolein. Een kalkminnaar, en zonaanbidder uit het zuiden van het land.
Veel nuttige insecten hebben hier baat bij.
Gewone maar dan wit bloeiende marjolein. Wild gevonden in ons Limburgs land.
Dus zeer bijzonder.
Een sterk geurende en gepeperde oregano met lekker grijs blad.
Niet dus die zoete voor bij de pasta.
De smaak houdt het midden tussen bonenkruid en peper.
Verdraagt strenge vorst veel beter dan vocht.
Wollige bloemkelken aan lange aren, heerlijk zilver grijze stengels en blad.
In het voorjaar knip je ze diep terug; verder geen omkijken naar en gegarandeerd een eindeloos lang bloemenfeest in het najaar.
Ze komen van de ijskoude steppes in de Kaukasus, maar doen het ook voortreffelijk in heet zuid Frankrijk.
Maak je dus geen zorgen als iemand beweert dat deze een beetje bang wordt van vorst.
Onzin: Dit is Genghis Khan lavendel.
De dwergvorm van 'Blue Spire'. Deze dingen komen uit de Mongoolse stenige steppe waar ze samen met Eremurus staan. Ze hebben dus niets nodig behalve zon. Kou deert ze ook niet.
Diep snoeien in het voorjaar.
Deze zilveren droom, samen met Echinacea en Verbena, vormt sinds 2010 de ruggengraat van onze prairie border.
Jelena maakt een nette, compacte bolronde struik die in het najaar voor de helft uit bloemstengels bestaat.
Tegenwoordig is Perovskia officieel ingedeeld bij Salvia. Ik noem ze ook wel Djengis Kahn lavendel vanwege hun herkomst uit de Mongoolse stenige steppe.
Ze zijn zeer winterhard en verdragen elk weertype, inclusief extreme hitte en bittere kou.
Peter Catt van Liss Forest Nursery, Hampshire, Groot-Brittannië is de uitvinder van de beste Russische salie tot nu toe: 'Lacey Blue' en in 2012 introduceerde hij 'Silvery Blue'.
Nog ietsje lager en dus steviger maar vooral vanwege het zeer zilveren blad een opwindende introductie.
Ze zijn allemaal prima winterhard en geurig.
Zilveren Djengis Khan lavendel.
Extra zilver blad en zeer rijke volle bloei kenmerken deze recente dwergvorm gevonden tussen zaailingen van 'Blue Spire'.
Knippen zorgt voor herbloei. Maar doe dat in ieder geval elk voorjaar.
Goed voor een zilveren medaille op Plantarium 2009.
Deze heeft de fijnste wollige bloemen.
Phlomis russeliana mag in geen enkele tuin met mediterrane aspiraties ontbreken. De crème gele bloemen in etages maken veel indruk. Het is een warmte uitstralende plant met groot olijfgroen wollig blad. Dat blad heeft bovendien een sterk onkruid werende werking.
Kruidachtig en half-bladhoudend. Best in de zon. Prima winterhard.
Het spiegelei papaver spektakel. De bloemen zijn net een omelet.
Zilver-grijs blad, zuiver witte gekreukte bloemen tot 15 cm in doorsnede met een oranje-geel hart.
Ze staan graag droog en kunnen dan fors genoeg worden om er zo trots op te zijn dat je de bloemen gaat tellen. Meestal blijven ze wat lager dan de 2 m die ze kunnen halen Eenmaal aan de gang komen er elk jaar een paar takken bij.
Deze rozemarijn behoort tot een bijzondere buitencategorie vanwege de heerlijke fruitige geur en het fijne zachte smalle naaldvormig blad
'Benenden Blue' heeft als synoniem 'Collingwood Ingram' naar de vinder, die ook wel 'Cherry' werd genoemd vanwege zijn passie voor kersenrassen. We traden zowel op Engeland als Corsica in zijn voetsporen.
Het verhaal over de aanrijding van Cherry en zijn chauffeur op Corsica past hier helaas niet.