'Poncho' is een relatief nieuw ras met een goede smaak.
De groenvlezige stengels zijn aangenaam mild, fris zuur van smaak.
Plantafstand: 75 cm.
Je mag stengels oogsten tot de langste dag. Daarna stopt de groei, worden ze te taai en moet de plant weer op krachten komen voor volgend jaar.
'Gloire des Sablons' is een oud (1854), maar vergeten ras met een heerlijke zachte zoete smaak. De bessen zijn zachtroze en halfdoorschijnend
We hebben grote volwassen struiken die soms dit jaar, maar zeker volgend jaar al bessen dragen. Ze rijpen vanaf eind juni.
Aalbessen zijn altijd zelfbestuivend.
Pink glory. Voor bij je champagne.
Deze wilde roos uit Oost Azië komt in Nederland verwilderd voor. Ze kan als struik 3 meter hoog worden of wanneer ze steun vindt tot 5 meter klimmen. Als struik maakt ze doorbuigende met 1 tot 2 cm grote bloemen in trossen. In het najaar maakt ze kleine oranje rode botteltjes.
Een heerlijke ziektevrije roos voor wat grotere natuurlijke tuinen.
We hebben er meer dan 20 jaar over gedaan om de teleurstelling te verwerken veroorzaakt door de smaak van onze eerste doornloze braam 'Thornless Evergreen'. In de tussentijd hebben we het gevecht met de verrukkelijke gedoornde bramen opgegeven. Dit is ook een wat ouder ras, maar de smaak is veel aromatischer, fris zoet zuur, heerlijk, zoals het hoort.
Snoei in het voorjaar de afgedragen takken weg en bind de nieuwe doornloze jonge scheuten aan draad.
Deze doornloze kruising tussen braam en framboos geeft al vanaf half juni vruchten aanzienlijk vroeger dus dan bramen. Goed rijp zijn ze zeer aromatisch en geschikt om vers te eten of voor verwerking.
Ze draagt op tweejarig hout, dus je snoeit in het najaar of vroege voorjaar de oude takken tot de grond terug. Ze maakt lange takken dus je teelt haar het beste aan draad. Twee planten per strekkende meter is dan voldoende.
Een framboos mag je dit misschien officieel niet noemen. Maar ze zijn nauw verwant, groeien hetzelfde en vragen dezelfde verzorging als zomerframbozen. Vruchten komen aan het tweejarig hout. Je snoeit dus afgedragen oude takken tot de grond weg.
'Black Jewel' is zeer ziekteresitent en geeft een grote opbrengst aromatische vruchten.
Wacht even, het is een zurig, maar ook een van de mooiste bladsierplanten die ik ken!. De schoonheid en kracht van deze plant verbazen mij al jaren. Zowel in de zomer als de wat zachtere winter. De blaadjes zijn zilveren wapenschildjes die een dichte heuvel vormen. 'Silver Shield' groeit fors uit, maar woekert niet, zaait zich vrijwel niet uit en stelt ook geen bijzondere standplaatseisen. Het blad kan ook culinair worden gebruikt, nee, is zelfs de beste culinaire zuring vanwege het zachte blad.
Deze Chinese salie is een van mijn oudste favorieten. Ze heeft grote opvallende bloemen in geel met een bijna zwarte onderlip.
Bijzonder, makkelijk en betrouwbaar mits ze in de winter niet te nat staat.
Dit soort Chinezen heeft dikke vlezige wortels die genieten van een winter met een elfstedentocht.
Voor deze plant werden we lang geleden voor het eerst op Bingerden met goud onderscheiden. Het jaar daarna was dat onze eigen introductie Salvia 'Royal Bumble'.
De verbeterde 'Black & Blue' van Blooms is compacter, iets minder hoog en bloeit iets eerder.
De stelen zijn net zo zwart.
Een half winterharde plant die zeker tot -10 verdraagt. In pot overwinter je ze dus gemakkelijk in een koele donkere ruimte.
Met iets meer moed overwinter je ze ook in de volle grond misschien wel met succes.
Deze mist de bolle knop bovenin zo typisch voor Salvia involucrata 'Bethelii' Ze groeit strak opgaand en bloeit met lange losse aren.
Gevonden in de tuin van Betsy Clebsch die helemaal uit puilt van de Salvia's dus mogelijk toch een kruising. (S. involucrata x S. chiapensis, of x S.microphylla?)
Niet volledig winterhard, dus in pot en boven -10 overwinteren in de koude kas.
Potten vuurwerk dus dat alleen de dappersten ook in de volle grond durven proberen.
Gekke dikke roze-rode bloemknoppen die zich afrollen in een bloemaar terwijl ze verder zwellen. Rode stengels, roze schutbladeren, lange meeldraden. Door de vele bloemen zijn in het najaar de bloemstengels zo zwaar beladen dat ze bij een stevige storm nog wel eens van de pot kunnen worden geblazen. Zet ze luw en overwinter ze boven -10.
Voor ons een klassieker.
'Amethyst' is heel elegant vanwege de zeer lange bloeiaren. De bloemen zijn charmant, licht roze, calyx en stelen trekken het strak met hun donker purper-rood.
Hoger dan de meeste cultivars van Salvia nemorosa en betrouwbaar genoeg voor grote groepen.
Knip ze terug voor je op vakantie gaat. Als je terugkomt bloeien ze weer.
Indrukwekkende langgerekte statigheid.
De allermooiste Salvia nemorosa aller tijden.
Met name vanwege de contrasterende donkere, bijna zwarte stengels met donker paarsblauwe bloemen.
Dank je Beate, super spul!
Ik zou deze nooit laten staan. Maar jullie hebben die keus.
Tot voor kort was 'Marcus' uniek als mini Salvia. Maar er nu is er ook deze dwerg in aangenaam roze uit purperen stengels en knoppen.
Bijzonder compact en laag. Een echte randjesplant.
Een geweldig dieptepunt zeg maar.
De trend is dwergvormen sinds Salvia 'Marcus' een groot succes werd.
Wij snappen dat niet precies, maar dit is er weer een.
Ik ben zelf dol op stoere planten, maar in een kleine tuin of kleine border wil je wel eens een randje vullen met lekker laag spul.
Daarvoor is deze sensationeel perfect.
Gedroomde oplossing.
Vroeger was dat makkelijk je had een witte vorm en dan de twee blauwe: 'Cambridge Blue' en 'Oxford Blue' in de shirt kleuren van de roeiteams van die universiteiten. Deze is dan team Oxford.
Er wordt nog voortdurend gesleuteld aan deze makkelijk zaaibare soort die het eerste jaar al bloeit.
Ze overleeft niet in de volle grond, wel in een koude kas waar het af en toe -10 wordt.
Ze sterft bovengronds af in de winter en mag dan dus ook donker staan.
Een heerlijke potplant.
De grootste bloemen die je van Salvia mag verwachten en dan in het diepst donkerste blauw.
Ze verdragen tot 6 graden vorst en sterven in de winter af. Je kunt ze dus gemakkelijk in de kelder of garage donker overwinteren.
Voor een prachtige pot in je patio.
Ik dacht heel even dat we hier met de vaste Salvia macrosiphon te maken hadden. Maar dit is toch echt een witte scharlei. Dientengevolge ook even tweejarig maar wel best goed zelf uitzaaiend.
Soms staat ie drie jaar later opeens weer te pronken, want het is een super beauty.
Die dikke knoppen alleen al.
In bloei en vooral na regen, onder vochtige omstandigheden geurt ze sterk. Ze wordt dan ook geteeld voor de geurstoffen in mannen parfums, echt een mannengeurtje. Ooit merkte iemand terecht op dat de geur op die van keukenmeidenzweet lijkt. Vroeger was ze ook een ingrediënt in Muscat, een zoete wijn. Tweejarig, dus plant ze een winter voordat ze bloeien of vroeg in het voorjaar.
Prachtig tot diep in de herfst.
Deze bijzondere kruising geïntroduceerd in de VS in 2020 zou volgens sommigen volledig winterhard zijn. Dat zou wel een heel spectaculair zijn aangezien ze zeer uitbundig en lang bloeit.
Maar: Salvia splendens is een tropische soort en Salvia darcyi overleeft in onze ervaring winters hooguit nipt. Koude kas dus boven -10 voor de zekerheid. Ze is nog heel nieuw en dus in een testfase. Ik ga haar zeker uitplanten in onze Salvia border.
Mooi genoeg voor een hele zomer potplezier.
Een forse snelgroeiende en rijk bloeiende plant. Het blad is geurig, de bloemen zijn blauw met een witte vlek. Ze houdt zich lang staande maar kan aan het eind wat steun nodig hebben. Over de winterhardheid ontstaan soms discussies, maar ik kan er kort over zijn, bij ons in een normale winter probleemloos, soms raak je ze kwijt. In het wild staan ze op vochtige plekken. Ons land voldoet kennelijk prima. Misschien is er in de achterhoek en het noorden van het land wat winterdek van bladeren nodig.
De bekende 'Schneehügel' moet volgens de Duitsers eigenlijk 'Adrian' heten en dat stimmt uiteraard. Maar het blijft even aangenaam zuiver wit.
Tot de grond terugknippen voor je op vakantie gaat, voor herbloei bij terugkomst.
Voor een toefje wit.
Donker violet uit donker purperen knoppen.
Een veelgevraagde cultivar, vooral vanwege de bekendheid en de duidelijk beschrijvende naam, maar het blijft een zeer oki doki plant, hoewel bijna, toch net niet de aller donkerste, zoals de naam doet vermoeden. 'Viola Klose' is bijvoorbeeld al iets donkerder.
Vlier groeit als een onkruid maar mij werd ook al regelmatig verteld dat ze bliksem en andere boze krachten afweren. Bovendien is het tegenwoordig een superfood.
Als je toch al een eetbaar bossage wilde planten dan is deze Oostenrijkse selectie onmisbaar.
Wat ongelijk rijpend, maar zeer productief met grote bessen. Ook bijzonder sterk pigmenterend mocht je wol willen verven.
Grote zwarte zoete vruchten volgend op witte wolken.
Een van de beste productierassen, voor de bessen maar ook voor de bloemen. Gelijkmatig rijpende grote trossen met dikke bessen in september. Tot 25 kg per struik.
Gebruik de bessen met mate. Het sap is helder, zoet, aromatisch en mild van smaak.
Voor je limonade, beignets en sap.